zeynep

zeynep
@janeaustennn
sen gulunce guller acar gulpembe
Reklam
şimdi acının ne olduğunu gerçekten biliyordum. ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değildi bu. acı, insanın birlikte ölmesi gereken şeydi. kollarda, başta en ufak güç bırakmayan, yastıkta kafayı bir yandan öbür yana çevirme cesaretini bile yok eden şeydi.
bir akşam, Baba öykülerimden birini okuyor. bir tanesini okuyacağını bilsem, ona yüz tane öykü yazardım

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Sonra, damdaki Baba’yı gördüm. Tek kenarda duruyordu; Her iki yumuğu da havadaydı. Kükrüyor, yumruklarıyla havayı dövüyordu. Bu, on iki yıllık yaşamımın en muhteşem anıydı: Damda beni alkışlayan, sonunda benimle gururlanan Baba’ya bakmak.
“emir ağa?” “evet?” “biliyor musun... ben yaşadığım yeri seviyorum.” “orası benim yuvam.”
Reklam
Geri134
516 öğeden 511 ile 516 arasındakiler gösteriliyor.