olmayanbiri
@karacamees
•Je vais mourir, oh ne me plaignez pas!*
Yazar
49 okur puanı
Ekim 2019 tarihinde katıldı
Hoş renklere boyadılar iğrenç amaçlarını
Alçak sesle sohbet ediyorlardı, fakat bu bile bana fazla geldi. Gergin sinirlerimi uyaran her şey azap veriyordu. Dudaklar hafifçe birbirine değerken çıkan şıpırtı, çatal bıçak sesleri, tabakların şıngırtısı, her bir devinim, her bir soluk, her bir bakış beni geriyordu. Hepsi içime işleyip canımı yakıyordu. Bir budalalık yapmamak için kendimi denetlemem gerekiyordu, çünkü tüm duyularımın ateşlendiğini nabzımda duyuyordum. Bütün bu insanların hepsine elimde olmadan tek tek baktım ve öyle huzur içinde oturduklarını, ben yanıp tutuşurken onların rahatça yiyip içtiklerini görünce hepsinden nefret ettim.
Her şey canımı yakıyordu, bütün seslerin dikenleri vardı, bütün nesneler ateş almış gibiydi ve gözüme ilişen her şey tutuşuyordu sanki.
Okur Takip Önerileri
sokaktan hiç umursamadığım onca kişi geçti bir tek o gelmedi.
çevrelerindeki herkese karşı yoğun bir güvensizlik hissediyorlar.
hepsi içime işleyip canımı yakıyordu
"Bu kuru söz kalabalığı, sana dokunamadığım için.
Seni kollarıma alıp uyuyabilseydim, bunca mürekkep şişede de durabilirdi."
"Ben hayattaki tek aşkımdan vazgeçmedim mi?
Kalbim hiç kırılmadı mı?"
"Hayatım boyunca," diye ağlıyor Bob,
"neyi, ne diye yaptım, hiç bilmiyorum."
sende hiçbir etki yaratmayan şey benim mezarım olabilir.
"Tatlı sert ağusuyla dizbağlarımı çözen aşk, bir sürüngen gibi yere seriyor beni."
"Kar yağarken kirlenen bir şeydi benim yüzüm."
