•.Esra.•
@kitabookya
Kitap hesabım: instagram.com/kitabookya
Tarih/sağlık yönetimi
Master
Gaziantep
8 Ağustos
1010 okur puanı
Mayıs 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Günler, rüzgârın dağıttığı bir gülün taçyaprakları gibi dökülerek ağır ağır geçiyordu.
Yürüdüğüm yerlerde dünya yankılanıyor gibiydi
Bir insan hayalleriyle nereye kadar yaşayabilir? Bu gücü her zaman kendinde bulabilir mi?
Sayfa 419Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Benim kaderim de bu acı hayatın içinde yaşamak. Kaderime isyan etmek istiyorum; ne yazık ki, bütün uğraşmalarıma rağmen bu karanlık havayı üstümden atamıyorum, silkinip doğrulamıyorum. Benim de herkes gibi kaygısız, sevinç dolu bir yaşantıya hakkım yok mu? diye soruyorum. Ben de herkes gibi günlük sevinçlerin, heyecanların akışına kapılıp gidemez miyim? Neden olaylar, benim üzerimde silinmez izler bırakıyor? Kaderime lanet ediyorum.
Sayfa 414Kitabı okudu
Günlerin nasıl geçtiğininin farkında değilim. Kalbimde ağır bir yük taşıyorum. Ben artık hiç gülemeyeceğim dostum. Her nefes alışımda kalbim ağrıyor. Yıllar geçtikçe kalbimin derinliklerinde biriken keder tortuları, içimi ağırlaştırıyor, nefes alamıyorum. Üzerime çöken karanlık, ruhumu eziyor, acı hatıraların izleri hafızama bütün keskinliğiyle kazınıyor
Sayfa 414Kitabı okudu
"Bakıyorum, herkes istediği yere gitmek için çeşitli yollardan yararlanıyor. Bir ben, istediğim yere gidemiyorum."
Sayfa 412Kitabı okudu
Şimdi bana acı vermek isteyenlere acıyorum.
Sayfa 21Kitabı okuyor
Düşünsene, bu yaşadığımız hayata hayat mı denir?
Sayfa 18Kitabı okuyor
Sessiz ve kendi hâlinde kurduğu bir dünyası vardı.
Sayfa 15Kitabı okuyor
Her fırsatta kavga etmeye hazır böyle bir ruh haliyle ömürlerini sürdürüp giderdi bu insanlar...
Sayfa 8Kitabı okuyor
Her zaman en çok sesi çıkanlar en aptal olanlardır.
Sayfa 70Kitabı okudu
Altın da olsa kafes, kafestir.
Kâğıt yanar, bir kül yaprağı olur. Değişmiştir. Artık geçmiş ola! Bir daha eski haline dönmez. Ben de bir kere değiştim. Arık geçmiş ola!
Kurtarın beni düşünmekten!
Yaşamıyoruz. Resimlerimiz, fotoğraflarımız kadar yaşamıyoruz. Mendilimiz, gömleğimiz, potinlerimiz kadar yaşamıyoruz. Bir sigara kâğıdını şu masaya koy, üstüne bir taş bırak, kapıları kapa ve git! Üçyüz sene sonra gel, yerinde bulursun. Belki sararmış, belki buruşmuş, fakat yine o. Bir sigara kâğıdı kadar yaşayamıyoruz. Kefenimizden evvel çürüyoruz.