1002. Gece Masalları kitaplarını, 1002. Gece Masalları sözleri ve alıntılarını, 1002. Gece Masalları yazarlarını, 1002. Gece Masalları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Kimsin sen?'”
“0yun kurucuyum. Artık büyük acıyı yüreğimde hissediyorum. Oyundan artık çıkmak istiyorum.”
Bebeğimin hıçkırıklarını duyuyordum. Korku içinde annesine sığınmıştı. Bana korkuyla bakıyordu. Böylesine büyük bir laneti nasıl tasarlayabilmiltim? İnsanları böylesine büyük acılar içinde bırakma hakkını kendimde nasıl görmüştüm? Ben nasıl bir tasarlayıcıydım ki, ölümle ve korkuyla insanları oyuna yönlendiriyordum? Ben nasıl bir tasarlayıcıydım ki, insanlara mutlu olabilmeleri için küçücük bir zerre verirken acının egemenliğini sınırsız bırakmıştım. Ama acının egemenliğinden kendim de örselenmiştim. Ben nasıl bir tanrıydım ki, korkunun egemenliğinde yaratttklarımın bana biat etmesini beklemiştim.
Bu oyun yanlıştı; hatalarla doluydu; yaratılan her şeyin yükü omuzlarımı ezdi. Bu yükü kaldırmam mümkün değildi. Çok uzaklarda kalan o sesi anımsadım:
"Oyundan çıkmak ister misin?" diyordu o sarışın kadın; denizin berrak mavi dalgalarının üzerinde dururken soluk güzelliğiyle karşımda duruyordu.
"Oyundan çıkmak için gerekli hamleyi yaptın!" Avucumda silah vardı. Metalin soğuklugunu hissediyordum. İçinde mermi kalmamış olmalıydı. Ama oyun kurucu olan ben değil miydim? Gülümsedim karıma ve bebeğime.
Sonra usul bir sesle "Oyundan çıkmak istiyorum," dedim ve tabancanın içinde son bir merminin olmasını istedim. Ardından tetiği çektim.
"Kimsin sen?" diye hırıldadı.
"Seni yaradanım. Senin tanrınım." dedim. Bir şeyin farkına vardım, kuralları koyan bendim ve onu suçlayan da ben. Bu haksızlıktı, doğru değildi. Yaratanın yarattığından sorumlu olması gerekliydi.
Başlangıçta dayanılmazdı; tüm alışkanlıklarım, davranışlarım, konuşmam, gülmem, ağlamam, hepsi içime saplı birer bıçaktı sanki, birbiri ardı sıra çekilip çıkarılıyorlardı.
Ölmek yok. Hurili, Nurili, şarap ırmaklı cennet yok. Tekrar tekrar azap çekme, herkes olma hâli sürüp gidecek. Kula dünyayı tanrı gözüyle göstermedir belki bu. Sonu gelecek mi bilemeyiz. Belki bengi dönüştür. Fasit dairedir.
Alev alev yanan bir cezahane yeri fikri kısa menzilli zihinler içindir. Esas cehennem bilincinize çıkış noktası, istencinize serbesti tanımayan tekdüzeliktir.