Otopsi masasında kalbimi seyretmek gibi bir kitaptı . Süzülen satırlar kalbimden damlayan kan damlaları onlara sarılmış yaşanmışlıklar ben bu kitapta. Bakmaya utandığım yaralarımı okudum. Eli hançer tutanlara sevgilerle..
Yorgundum..
köklerimdeki uğultuyla ölümü beklemekten...
yaz bitmişti..
bir deprem sesi geliyordu..
yaprağını savuran ağacın köklerinden.Ben doğurdum seni..
içimdeki kaynaktan, acı sudan..
ben doğurdum seni, bir hayal için..
ödünç bir bahardan.
Şimdi, acının ormanından geçiyorsun
her şey bir daha kanasa da
ne geçtiğin yola ne sana dokunabilirim ben.
Geç meleğim,
senin de şarkıların olsun
içindeki telleri titreten.