bir ses almaktı, bilen ve kuytu
her yaranın onulmaz büyüdüğü tapınakta
usta kimdi dize gelirken hayat
ne kalmıştı yaşanacak, ölümün ani duygusu
sinmişken bilmenin kuytu tarikatına
ne çok hüzünden artakalırdın, hoyrat
ellere yorgun; bütün bir geçmiş gülüşün
toprağa adayarak rahmini, acının göktaşlarıyla
gidersin doğumun kanlı tarihine