Acı Bir Kuş
Zeynep UzunbayAcı Bir Kuş Sözleri ve Alıntıları
Acı Bir Kuş sözleri ve alıntılarını, Acı Bir Kuş kitap alıntılarını, Acı Bir Kuş en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“ Çocukluk hala, küçük bir köpek gibi eşlik ediyor bana, hani bir zamanlar neşeli bir yol arkadaşıdır da, şimdi bakmak ve kırıkları sarmak , binlerce ilaç vermek zorundasınızdır ona , ellerinizde ölmesin diye. “
"Yatılı okumak dışardan görüldüğü kadar kötü değildir aslında. Hele küçücük yaşta sırtına evin, kardeşlerin yükü binen yoksul kızlar için lüks bile sayılabilir yatılı okul. Gereksiz yığınla kural olduğu doğrudur, ama insanın tümüyle kendisine ait olduğunu bildiği zamanlar da vardır. "
Sayfa 40 - İlya İzmir YayıneviKitabı okudu
"Münevver'le kardeştik; ablası ablama, abisi abime benziyordu, ama en çok, o bir şeye üzüldüğünde içimin sızlamasından anladım onun kardeşim olduğunu."
Sayfa 21 - İlya İzmir YayıneviKitabı okudu
"O, benim için her zaman en olmadık şeylerin olmasıydı zaten. Bağdan gelirken yoluma çıkıp uzattığı hışırdamayan o sarı kağıt da imkansız bir kağıttı."
Sayfa 17 - İlya İzmir YayıneviKitabı okudu
"Sabah olmuştur, diyor içim. Ne insan sesi, ne tazyikli su sesi, ne de çığlıklar... Sessizlik genişletiyor ; her yerdeydim, hiçbir yerdeydim, ölümle dirim birbirine sarılmış gibi... Ne olursa olsundaydım! Öyle miyim gerçekten?"
Sayfa 135 - İlya İzmir YayıneviKitabı okudu
"Sevmek hep onu düşünmekti, düşünüyordum. Kalabalıkta onu aramaktı, arıyordum. Mektubunu almaktı, almıştım. Yapılacak başka hiçbir şey yoktu."
Sayfa 18 - İlya İzmir YayıneviKitabı okudu
"Annem? Kitap bana neyse, toprak da anneme o. Ben kitap için uyumam, o toprak için uyumaz. Ben, kitabı bitirmeye çalışırım,o toprağı... O benden çoook ilerde. Yazıyor o. Belliyor, tırmıklıyor, ekiyor, seyreltiyor, yaban otları ayıklıyor, suluyor, çapalıyor, kitabın alasını yazıyor toğrağa... "
Sayfa 226 - İlya İzmir YayıneviKitabı okudu
"Çığlıklar... Ağlama sesleri... Tazyikli su sesi olmalı bu.
Bana da sıra gelecek.
Burada herşeyin ötesine geçiyor insan. Acının ötesine, korkunun ötesine, açlığın ötesine, zamanın ötesine. Bu sözcükler,adı oldukları duygunun, kavramın karşılığı olamıyor artık. "
Sayfa 25 - İlya İzmir YayıneviKitabı okudu
" Bu zulüm şehrin okulunda, bir kızla bir erkeğin arkadaşlığı olacak şey değildi. Ya sevgili ya nişanlı... Boyalı, süslü kızlardan biri, birdenbire kapandıysa, bilirdik ki yerlisinden bir sevgili bulmuş kendine. Yine aynı kız, bir gün çıkarıp attıysa örtüsünü, anlardık ki ayrılmış sevgilisinden. "
Sayfa 10 - İlya İzmir YayıneviKitabı okudu
"Annem gerektiğinde hayatıma girer, sonra da çekip giderdi zaten. Bildim bileli, işi başından aşkın dişi kuştu o ; evinin taşını kumunu sırtında taşımış, taşlı tarlalardan bağ bahçe çıkarmıştı. Ancak duvarım çatladığında alıyordu eline malayı ; yıkılayım istemiyordu. Toprağım çatladığında suladığı bir fidandım; kurumayayım, büyüyeyim, kök salayım istiyordu. İşim bitince de unutuyordu beni. Hep koşuyordu annem. Hep koşturuyordu bizi. "
Sayfa 41 - İlya İzmir YayıneviKitabı okudu
"İnsan, insan karşısında çaresiz kalınca, ona bir canlı olduğunu hatırlatacak şeyler yapıyor ; öksürüyor burnunu çekiyor örneğin. Ben de kadın polislerden birine, sadece onun duymasını istiyormuş gibi 'tuvalete gitmem gerekiyor' dedim."
Sayfa 130 - İlya İzmir YayıneviKitabı okudu