Tatsumi'nin görünüşteki büyük fiziksel gücüne gerçekten sinirlenen tek kişi ben miyim? Kendisi bir Teigu'ya sahip olmadan Teigu kullanıcılarına karşı savaşabilir ve yine de savaş alanını tamamen yaralanmadan terk eder. Oh, ve işte şu: o sadece üç deneyimli askere karşı savaşan genç bir çocuk. 'O ana karakter, bu yüzden açıkça ölmüyor veya ciddi şekilde yaralanmıyor' olayını anlıyorum, ama yine de!
Braht'ın son bölümdeki mücadelesi ve eski efendisi gibi görünen adamla diyaloğu bir yana, tüm savaş kesinlikle nefes kesiciydi. Tatsumi'nin Teigu'sunu alması ve Braht'ın gözlerinin her panelde biraz daha kapanması konsepti özellikle hoşuma gitti.
Şimdi kitabın başına dönecek olursak, Esdese'nin mahkûmlara nasıl daha acı verici şekilde işkence edileceğine dair ipuçları verdiği bazı sahnelerin oldukça etkileyici olduğunun altını çizmek isterim. Akame'in duygusal olmasına izin verdiğini gördüğümüz için özellikle ilk panellerden çok keyif aldım - bu 'mesafeli, soğuk karakter' klişesini kırmanın zamanı gelmişti.
Son olarak, bu sonun ne kadar muhteşem olduğunu vurgulamam gerekiyor - 2. cilt kadar, hatta muhtemelen daha da destansı. Kendimi daha fazlasını isterken buldum!
