Yorumlar ve İncelemeler
Bitmesini istemediğim
Selamünaleyküm din kardeşlerim
Ene 'Sus Ey Nefsim'’in incelemesini yapmayı çok istedim lâkin cesaret edemedim. Nedendir bilmem ama korktum, kitabı benim dilimden kendi düşüncelerimin noksanlığı ile anlatamamaktan korktum. İkinci ve yine kendimi gördüğüm, bir çok yerde kendimi, bizi, insanları gördüğüm kitap oldu. Âmâ kitabında da bunu hissettim. Kibri kendi dilinden anlatımı, akıcı ve güzel bir dille hayat biçiminden örneklendirmesi ayrıca idrak edebilmemiz için güzel bir düşünce yönüyle bakılıp yazılması da güzel.
Ne diyordu yazar;
Cânım kâri, görmek bir şeye hudut koymaktır belki.
Görmek için göz gerekmez…
Ya gönül gözü olmayanlar neylesin, gönül gözüyle göremeyenler..
Belki de istediğim şekil anlatamıyordum bu güzel hikayeyi, kibre düşmesin diye, hatta bu söylerken bile kibre mi düşüyordum ben?
İnsanoğlu nerden yakalansa oradan vurulur, kibirin işide insanları Hâk’tan uzaklaştırmaktı. Ve bunu ziyadesiyle yapıyordu. Üsdâdı Nefs ise onunla hep bir iş birliği içindeydi. Hâk’tan yanaysa şu âciz kalbimiz onu kibrin ve nefsin oyunlarıyla köreltmiyecektik. İşte biz buyduk..
Kibirlenen, o ne dese ân içerisinde dediğini yerine getiren gaflet çukurundaki günâhkar kullardık.
Somuncu Baba nede çok isterdim onun tâlebesi olabilmeyi, onunla ilim deryasında kaybolabilmeyi, onunla sırrını bir ömür saklar, onunla yanardım bu ilim meclisinde. Nede garipti şu fâni dünya oysaki saniyelikti bir rüyadan ebedi hayata geçiş.
Son bir alıntı ile dostlar;
Herkes kendine bir yol çizer bu cenk meydanında. Benim yolum da bu; uzlet, yanlızlık ve sır…
Sonunun bu şekilde biteceğini asla düşünmemiştim , gerçekten şok oldum. Harika bir eser. 
Fatih Duman gerçekten yine hem ağlattı hem şaşırttı . Somuncu babanın filminden sonra okumak ayrıca güzeldi. Daha bilmediğimiz neler neler var , inşaALLAH ömrümüz öğreneceklerimize yeter , yetişebiliriz
Dini roman okumak isteyen herkesin okuması gereken bir eser kesinlikle 
Âmâ
224 syf.
9/10 puan verdi
Ne söylemem duygularımı nasıl tarif etmem gerektiğini bilmiyorum... İnsan kaybolurmuş, bazen içinde, bazen anlatamadığı duygularda, bazen bir kitapta denk geldiği satırlarda...
Yazarla tanıştığım ilk kitap... Oldukça sade ve akıcı bir dille yazılmış. Konusu kibir.. Hani şu bizlerde bolca bulunan... İçime işleyen sayılı kitapların arasına girdi hiç bitmesin bir köşede dursun ben hep okuyayım istedim... İnsan bir kitaba sarılır mı? Sarıldım... Öptüm... Şifa oldu yüreğime.. Bazen düşündürdü bazen ağlattı çokça tebessüm ettirdi... Ömer olmayı istedim, Ömer'in yanında olmayı, Ömer'in misafiri olmayı istedim.. Sonuna geldiğimde ne düşünmem gerektiğini neyin nasıl olduğunu anlayamadım bir vakit .. Hâlâ düşünmekteyim... Uzun bir süre düşüneceğime eminim..
Ama çok daha önemlisi bir hakikatin farkına vardım. Bu dünyada kibrimin, hırslarımın arasında kaybolduğumu anladım... Aslında yolumu hiç bilmediğimi fark ettim. Kendimi bulmayı o kadar çok istedim ki biri elimden tutsun çıkarsın nefsimle tutuştuğum kavgadan beni.. Sonra anladım ki Kitabın bir bölümünde geçen " Gelmedin, getirildin..." cümlesi bana "bu kitabı okumadın okutturuldun" dedirtti... Şimdi kaybolduğum bu yerden kibrime, nefsime, bana şifa olacak insanları bulmaya ve yola düşmeye hazırım... Bu yol belki bir dergâhtan belki bir insandan geçer kimbilir...
Geçmeli...
Ve
Okumak merhemmiş sahiden... Fatih Duman
