“Kulübenin biraz yukarısında, kapısı ardına kadar açık bir baraka vardı. Barakanın içi bir insan yüzü gibi meydandaydı ve sanki: “Beni inşa eden kişi buraya 9745 defa sıçtı. O, şimdi ölü ve bir başkasının bana dokunmasını istemiyorum. İyi bir insandı. Beni sevecenlikle, itinayla inşa etti. Beni yalnız bırak. Şimdi toprak altında bulunan iyi bir göt için bir anıtım ben. Burada gizem yok. Kapı bu yüzden açık. Sıçman gerekiyorsa, geyik gibi çalıların arasına git” diyormuş gibiydi.
“Siktir git!” dedim, barakaya. “Tek ihtiyacım nehir boyunca bir otostop.”
(Tanıtım Bülteninden)
