Neno ve dostları elbette benden daha zengindiler ama delik deşik giysilerle dolaşıyorlardı,benim deliklerim yoktu ama ben gene de utanıyordum. Bir pazar sabahı, Nova Meydanında yürürken, herşeyi anlayabildim, asıl fark deliklerde değil,onu çevreleyen kumaşın kalitesindeydi.
Artık ne boşluğun ne ölümün anlamı beni ilgilendirmiyordu, insandaki kötülüğün bir nedeni var mıdır, gibi sorular umurumda bile değildi, şimdiye kadar kendime sorduğum tüm sorular uçup gitmişti..