Bu kitaba duyduğum samimiyeti ve sevgiyi ne kadar anlatsam az. Keşke hafızam silinse de tekrar okusam dediğim bir kitap olsa bu Anima Mundi olurdu. Bu kitabı elime aldığım zaman daha 16 yaşındaydım ve klişe bir şekilde hayatın anlamını sorguladığım dönemlerdeydim. Okuduktan sonra uzun süre kendime gelemedim. Hayatın acı ve soğuk gerçeklerinin her zaman farkındaydım ama bu kitaptaki betimlemeler öyle üzücüydü ki depresif hissetmeden kendimi alıkoyamıyordum. Ve büyük ihtimâlle şimdi okusam yine yine aynı şeyleri hissederdim.
Kitap ana karakter Walter'ın ailesiyle olan ilişkisinden ve evden kaçıp nasıl kendi hayatını kurmasından bahsediyor. Ama bunu yaparken şehir ve iş hayatından, hayatın hayal kurmak için ne kadar acımasız olduğundan ve insanların ne türlü iki yüzlü olmalarından bahsediyor. Walter umutsuz ama içten içe hayalperest bir genç, kendisine umut veren bir adamdan sonra oldukça yazdığı kitap ile ilgili ütopik hayaller kuruyor, kendisine cilveyle yaklaşan evli bir kadın ile mutlu mesut olacağına inanıyor ama ne yazık ki hiçbir şey hayal ettiği gibi olmuyor. Bir de kısa süreliğine tanıdığı bir arkadaşı var, Andrea. Kendisi yalnızca birkaç bölüm boyunca görülüyor, ardından bir daha okurun karşısına çıkmıyor. Kendisi Walter'ın kısa sürede en yakın arkadaşı ve akıl hocası oluyor. Ardından kitabın sonunda ortaya çıkmak üzere gidiyor. Daha sonraki karşılaşmada her ne kadar üzülsem de spoiler olduğundan bunu yazmayacağım.
Uzun lafın kısası, Anima Mundi her insanın okuması gereken bir eser.
