Annem ve Hayatın Anlamı kitabının ölüm temasıyla ilgili olduğunu kitabın arka kapağındaki yazıdan biliyordum. Ama bu zamanlarda kitabı okuma ihtiyacım arttı diyebilirim.
Kimse ölüm gerçeğiyle yüzleşmek istemez, sevdiklerinin bir gün hayatında olamayacağını bilse de bunu kabullenmekte zorlanır. Ki bu da insanın hayatını sürdürmesi için bir oranda gereklidir de. (Yavaş yavaş ölüme doğru giden ölümlerden bahsetmiyorum, onlar dışında.) Ama bir şekilde kendimi bu gerçeğe hazırlamam gerektiğini fark ettim. Varoluşçu yaklaşım denilince de akla ilk Yalom geliyor. Yalom da bana göre bu anlam işini teoriden uzak bir şekilde ele alıp, hastalarına tek tipleşmeden yaklaştığı için önemli bulduğum biri.
Bu kitapta altı psikoterapi öyküsü bulunuyor. Her ne kadar ölüm teması ağır bassa da son iki hikaye daha farklı. Ve ilk hikaye de Yalom'un kendi hayatından, annesiyle olan ilişkisine dair. Terapist olup, annesiyle olan ilişkisini biraz geç fark etse de ben bu konuda onu eleştiremiyorum. Çünkü bence insanın içinde doğduğu aileyle olan ilişkisini anlaması en zoru. Evet, ne diyordum, Yalom annesiyle olan ilişkisini fark ediyor ve zaman zaman annesini çağrıştıran hastalarının üzerindeki aktarımını daha iyi anladığı bir sürece giriyor. Sonraki bazı öykülerden bunu anladım ben.
En etkilendiğim ve sevdiğim öykü dördüncü öykü oldu: Yas Terapisinde Yedi İleri Ders. Özellikle şu zamanda hem iyi geldi hem de yararlı oldu.
Teknik bir şeylerden ziyade, iyi gelecek, varolmanın nasıl bir şey olduğunu hissettirecek, akıcı bir kitap okumak istiyorsanız bu kitabı öneriyorum. Keyifli okumalar.
