Her insan birazcık kendisinin psikoloğu olmalı diye düşünüyorum. Yıllar içerisinde okuduğum kitapların konuların çeşitlendi. Yelpaze oldukça genişledi. Özellikle son zamanlarda felsefe, psikoterapi ve spiritüalizm üzerine bolca okuma yapmaya gayret ediyorum.
☆☆☆☆☆
Karamsar bir insan olduğumu düşünmüyorum. Buna diyen arkadaşlarım tabi ki var; ama işin ilginç tarafı aynı arkadaşlarım en çok da benim yanımda eğlendiklerini ve rahat olduklarını söylüyorlar. Bu da sanırsam şundan kaynaklanıyor. Günümüz toplumunda insanlar sıkıntılarını, çelişkilerini, üzüntülerini belli etmeyi bir zaaf ya da güçsüzlük olarak görüyorlar. O yüzden insanların sosyal medya hesaplarına baktığınızda hep pembe düşler ve gülen yüzler görüyorsunuz. Ben bunu yapamıyorum. Aynanın iki yüzü var. Gülümsememi gören insanlar, üzüldüğümü de görebilirler. Can Yücel'in çok güzel bir sözü var. "Çok gülen insana iyi bakın. Mutlaka bir yerlerde tek başına ağlıyordur."
☆☆☆☆☆
İrvin Yalom bu kitabında birazcık kendi annesi ile ilişkisinden bahsediyor. Ölümü kabullenen, sevdiği insanın ölümü sonrası onun yasını tutarken yaşamdan vazgeçen ve yalnızlığı kabullenen insanların terapi süreçlerini hikayeye çevirmiş. Gerçekten tüm kitaplarını soluksuz ve notlar alarak okumaktan keyif alıyorum.
