Hafızamı kaybetsem de bir daha okusam keşke dediğim kitapların arasında. Bolca ayrılık, bolca hüzün, bolca tevekkül var içinde. Bir de Hz.Hacer ve Hz.İbrahim’in teslimiyeti. Biz bu sevginin neresindeyiz, ne kadarıyız acaba, bir düşündürtmedi değil. Okuyunca kabe’ye koşasım geldi, ben geldim diyebilmek, Safa ve Merve arasında koşturmak, Hz.Hacer’in çaresizliğini hissetmek geldi. His olarak her şey çok güzel geçti bana, tek sıkıntısı kitapta bir kısım yer çok şiirâne olmuş bir yerden sonra yordu ama ona rağmen okutturdu, hissettirdi, ahh çektirdi... Okumalısınız efendim
