Nazım Hikmet in Aydınlık dergisinde yayımlanan bütün şiir ve yazıları
Aydınlıkçı Şair Aydınlıkçı Yazar Nazım Hikmet
Nazım Hikmet RanSözler ve Alıntılar
Ölüm; en derin, en geniş bir anlayışla; kımıldanmamak, değişmemek, durmak demektir. Kımıldanmayan, değişmeyen ne var? Yerin yedi kat dibindeki taş parçasından tut ta göklerin sonsuzluğunu çizen kartallara dek, bir bardaktaki sudan kafandaki düşünceye dek, madde, başsız sonsuz bir kımıldanış, değişiş, bir gelişme bir devrim içindedir. Sen de onun içindesin.
Aydın aydınlık ay-dın-lık !
Aydın aydınlığım benim.
Gökte ay gibi değil,
gökte yay gibi gerilen ay gibi aydınlatmıyorum tepeden
toprakta sınıfların kavgasını !
Bağlıyım ben :
Çamurlu, kanlı, kara topraklara !
Ben o topraktaki kavgadan doğdum, içindeyim o kavganın,
içinden aydınlatıyorum o kavgayı.
Biz görelim
Onlar kör olsunlar diye !
Evet onlar,
on-lar... kof çınarlar gibi karanlıkta sallanıp yıkılırken,
ateş aydınlığımın altına koyarak
oyarak gözbebeklerinin deliğini,
aydınlatıyorum
köklerine saplanan baltamızın çeliğini !
Aydın aydınlık ay-dın-lık !
Çok boyanıyorsun kadınım, çok boyanıyorsun.
Bana inan: Bu yüz göz yaraşmıyor sana... Kan boyalı ağzın adam yemiş gibi. Çocuğun varsa, onu sen
bu dudaklarla nice öpebilirsin? Kocan, nişanlın, sevgilin varsa, onlar senin bu dudaklarını nasıl öpsünler?
Heyecanımızda
Şaha kalkan bir atın
Deli
Çizgileri
Yok.
Heyecanımız
Rayların üstünde kayarken bile
Çelik heykelini kaybetmiyen
Bir
Lokomotif.
Öyle bir lokomotif ki
En küçük çivisinin
Çakılması için
Her kıvrımı materyalist beynimiz
Açılıp kapandı dökümlerle,
Muadele hallettik
Onu kuvvette tekamül gibi yükselttik.
O bizim şuurumuzun oğlu
O kadar bizim ki
Ezmek istediğimizi
Raylarına konulan bir bakır onluk gibi ezer
Fakat
Bir an bile bıraksa altına çektiğimiz yolu
Parçalanır;
Çünkü o sade bizim
Sade bizim şuurumuzun oğlu
Saçı kıvrılmış, yampürü şapkalı kızım, seni beğenmiyorum. Sen benim kendi kızımsın, KIZIM SANA SÖYLÜYORUM, GELİNLERİM SİZ DE DİNLEYİN!...
Bütün bunları seni horlamak için yazmıyorum kadınım..Sen bu gidişle horlanmağa bile değmeyeceksin. Sen azlıksın. Yalnız, «üzüm üzüme baka
baka kararır derler; senin gibi boyalı azlığa baka baka, boyasız çokluğun da boyanacağından korkuyorum. Bunun önüne geçmek isterim. Dileğim yalnız budur..
İyilik, kötülüğün karşısına, eline ak çiçekli bir
ağaç dalı alıp çıktıkça gülünç, cılız olmaktan kurtulamaz. Kötülüğün elindeki yalın kılıcı iyiliğin
bileğine vermek gerek!
Sayfa 98 - PDFKitabı okudu