“Şiirimin temel yapısı, yani başlangıç noktası: Tanrısal sezgi yoluyla hayata bakmadım. Şiirim hem discursif, hem de sezgisel oluşturucu olarak belirginlik kazandı. Şiirim, parçalanan Arap kuşşağını, dağılan halkını sergiler. Araplar için ölüm, basit ve doğal bir olaydır, iyi tanıdıkları toprağa dönüştürür. Şiirlerimde adı sıkça geçen Şamlı Mihyar, Adonis’in yansımasıdır. Doğada çocukluktur, saflıktır, iyiliktir. Onun için şiirimin arka planında bir mistisizm yatar. Şamlı Mihyar sürekli devinim halindedir, dinin kalıplaştırdığı toplumu sarsmaya gelen ve sürekli haksızlığa karşı çıkan bir devrimcidir. Şiirimdeki temel gelenek budur. Şiirim geleneğe dayalıdır. Ama bununla birlikte şiirim, Arap şiir geleneğine yeni bir yol, yeni bir soluk getirmiştir ve Arap şiir geleneğine şiirimle yeni bir giysi biçip dikerek giydirdim. Şiirim Hallaç ve Niffari’nin temeli üzerinde yükselmiştir.”
Adonis
