Aynalar Koridorunda Aşk
Mustafa UlusoyEn Eski Aynalar Koridorunda Aşk Sözleri ve Alıntıları
En Eski Aynalar Koridorunda Aşk sözleri ve alıntılarını, en eski Aynalar Koridorunda Aşk kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Öylesine mükemmel şeyler düşlüyordu ki; benliğinin isteklerine uymayan yönlerini tenkitle kırıp geçiriyor, mükemmellik sınırlarına ulaşmayan taraflarını eleştiriyor, kendini yok sayıyordu.
Sizi çok seviyorum, sizi çok önemsiyorum, size çok değer veriyorum. Sizin için her an yarattığım nesnelere, varlıklara bakın. Yağan yağmura bakın. Ellerinize bakın. Taşlara bakın. Gökteki aya bakın. En çok da, size verdiğim kendinize bakın. Size Beni tanıma fırsatı verdim. Daha ne vermemi istiyorsunuz? Sizden çok şey mi istiyorum? Siz de, size verdiğim benliği bana verin.
"İnsanın hayat karşısında şaşkına dönmesi, onu varoluşsal evsizlik haline sokar. Şaşkın insan, evsizler gibi ortada kalakalır. Kapının önünde olup da, içeri girememek gibi bir durumdur bu. Yaşadığı dünya insanın evi olmaktan çıkar. İnsanın içi, endişe ve korkularla sıkış tıkış olur. Kişinin dünyayla bağı kopar. Hayat ona yabancı gelir. Ancak bu durumu nasıl yönlendireceği her zamanki gibi kişinin kendine kalmıştır. Yaşanan her olayı insan, lehine çevirebilecek bir güce sahiptir. Eğer yönetmeyi bilirsen, bu hal insana yeni kapılar açar; kişinin kendisine ve hayata yeni bir açıdan bakma fırsatı verir."
"Yaratıcının sana nasıl yardım edeceğini sen belirleyemezsin değil mi Kırmızı? Çünkü Mutlak Varlık olan O, sen değilsin. O, o gün şefkatini sana öğretmeninle yolladı. Öğretmenin sana sımsıkı sarılırken, O'nun rahmeti seni kuşatıyordu aslında. Peki sen ne yapıyorsun, kendi benliğinin biçimlendirdiği, kendi uygun gördüğün yardımı talep ediyor, hatta diretiyor ve Yaratıcıya seçim hakkı tanımıyorsun. O'na sana nasıl yardım etmesi gerektiğini söyleme cüreti gösterip, senin istediğin şekilde davranmadı, merhametini senin uygun gördüğün şekilde göstermedi diye O'nu merhametsizlikle, seni sevmemekle, sana değer vermemekle suçluyorsun."
Sayfa 168Kitabı okudu
Sırça bir nesnenin yere düşünce parçalandığı gibi parçalanır aşklar. Aşk camdan bir nesnedir. Çok kolay kırılır ve insanı kolaylıkla kırılganlaştırır, elemde bırakıp acı çektirir. Aşk acı çekmektir, Mavi. Bu kadar masum bir duygu, an olur insanın en temel acı kaynaklarından biri haline gelir. Aşkı taşımak zordur.
Aşk başkasının dünyasında var olmaktır.
Varolmanın hazzını yaşamayan birisi öldükten sonra yok olmayı da ikinci derecede dert edinir.
Sayfa 187 - TimaşKitabı okudu
"Her şey bir yana, yürüme arzusunu kaybetme; ben her gün sağlığıma yürüyor ve her türlü hastalıktan yürüyerek uzaklaşıyorum; kendimi en iyi düşüncelerime yürüyerek götürdüm ve şimdi insanın yürüyerek kurtulamayacağı hiçbir can sıkıcı düşünce bilmiyorum."
-Kierkegaard
Sayfa 225 - TimaşKitabı okudu
Sınırsız sayıda gezegenin olduğu evrende, bu evrenin bir köşesindeki dünya denilen gezegenin yüzeyinde, minnacık bir insan bir arabayı sollayamadığına öfkelenip üzülebiliyordu. Sonra da bu gezegende yaşayan insanlar ölüyordu. Şu küçük başarısızlık bu gezegenin insanlarında neden büyük bir öfkeye ve duygusal oynamalara sebep oluyordu?
"İnsanların giderek artan bir yüzdesi, gökyüzünden onları seyreden atalarının neler düşüneceğini ya da tarih kitaplarında kendileri için neler söyleneceğini değil, başkalarının onlar hakkındaki düşüncelerini dert ediyor; her eylemlerinin, kendilerini tanıyan ve tanımayan kişiler tarafından her Allah'ın günü nasıl eleştirilip yargılanacağıyla ilgileniyor. ... Amerika'da yapılan bir anket, bütün korkular içinde en kaygı verici olanının bu korku olduğunu ileri sürüyor."
Nasıl bir yerdi bu dünya? Ayın gökyüzünde asılı durduğu, ülkelerin sınırlarının değiştiği, insanlar, ülkeler ve etnik gruplar arasında savaşların olduğu bu dünya nasıl bir yerdi? Dünya gerilim yüklü bir yerdi. Ağaçlar, kuşlar ya da dağlar ne kadar sakinse, insan da o kadar gergin bir varlıktı. Kainat içindeki küçücük cismine rağmen insanın gerginliği ve acıları evreni kuşatıyordu.