.
..
..Babamın bağlaması bir yolculuğun, üçlemenin son kitabıydı..
..
..yorum yaparken hakkını verememekten korkuyorum.. çünkü, ne söylesem eksik kalacak diye düşünüyorum..Dün başladım bugün bitti..Yusuf’un baba kaybı , sonrası yaşadıkları eski aşkı Aylın’la karşılaşması , vedalar, yollar , köyler , şehirler.. Unutulan ya da farklı kültürlere ait geleneklere tanıklık ettik… Kemal Varol ‘un mükemmel betimlemeleri sayesinde bütün mekanlar tanıdık geldi..Yusuf’un iç acıları dinerken hepsi bana geçti..
..
..” Yoldayken hikayesini dinlemeye tenezzül bile etmediğim ,konuşmasını yarıda kestiğim, ruhundaki yarılmayı öğrenmek istemediğim, derdini umursamadığım babamın eksik, yalnız, yara bere içindeki çocukluğuna bakıp sıfatındaki o iki yalnız ve çaresiz heceye, kanatlarını kuşlar gibi geniş geniş açan küçücük bir harf ekledim ve “ hoşçakal babam” dedim ilk defa…
..
..Güzel bir hikayeydi , pek çok insana kendi vedalarını anımsattı eminim.. Kalemine yüreğine sağlık sevgili Kemal Varol..
..
.. okuyun bence , hemde üçleme olarak..