Ahmet Haşim'in huyu biraz geçimsizdi. En küçük şeye titizlenir, gücenirdi. Öldüğü zaman arkadaşlarının çoğuyla dargındı. Hep onun suyuna gittiğim için birbirimize bir gün bile darılmadık. Beni çok severdi. Bazı günler evime uğrar, beni zorla alır, İstanbul'a geçirir, Beyazıt'taki Emin Efendi Lokantasında da yemek yedirirdi.
Sayfa 134 - 1. baskı - Nisan 2019