Iki ruhlu olmayan pek az insan vardır; insanın bir gerçek tabiatı vardır bir de alışkanlığın ve eğitimin meyvesi olan sonradan edinilen tabiat; bu ikinci tabiat bazen insanın içine o kadar köklü olarak yerleşir ki tek bir şahsiyet yaratır.
Düşmanlarını sev.
Tanrı sevmek demektir ve sevgi paylaşmaktır.
Nefret ve öfke yalandır.
Bizi bize köleleştiren yalanlardır. Onun senin için çizdiği bir yol vardır.
...
Daha iyi bir şeyler olmalı...
Günlük meşgalelerimiz, ne kadar sert ve ağır olurlarsa olsunlar, bizi manevî bakımdan öldüremez. Adalet ve merhamet gibi kaliteler, içimizde gerçekten yer etmişlerse, karın altında büyüyen çiçekler gibi bizde yaşamaya devam eder.
—(...) Sen geceleyin çölde bulunmadın mi hiç?
— Hayır.
— Öyleyse biz, Arapların yıldızlara ne kadar bağlı olduğumuzu anlıyamazsın. Onların adlarını alırken minnettarlık, verirken aşk duyarız.
Sayfa 170 - Bir heyet tarafından çevrilmiştir, Ak Kitabevi, 1960Kitabı okudu