Minik bir adımın yaşamımızı tümüyle değiştirebileceği aklımıza gelir mi?
Yaşamın öngörülemezliğinde, İÇ’e, kendimize doğru atacağımız bir adımın bize içsel özgürlük, öz güven ve zorlu zamanlarda gerekli olan cesareti sağlayacağına inanır mıyız?
Hep dışa doğru koşmanın,
zorlu yaşam duraklarından kaçmaya çalışmanın aslında işe yaramadığını hepimiz defalarca deneyimlemedik mi?
Kaçmaya çalışırken hep kendi içimize düştüğümüzü fark ettik mi peki?
Ve aslında kaçmanın mümkün olmadığını idrak ettik mi?
Daha fazla vakit kaybetmeden kendimizden kaçmak yerine,
İÇ’teki benle tanışıp dost olmaya ve bu yolculuğa beraberce devam etmeye ne dersiniz?
