Sözler ve Alıntılar
Kalbini dünyadan nasıl gizleyeceğini öğrenememişsin gibi.
Gözlerini yere dikiyor "Çok yorgunum sevgili," diyor. "Çok ama çok yorgunum."
Ceplerimi karıştırıp söyleyecek birkaç söz, birkaç cümle arıyorum ama yine hiç bulamıyor.
“En karanlık günlerde aydınlık, en soğuk günlerde sıcak bir yer araman gerek; en kasvetli günlerde gözlerini ileriye ve yukarıya dikmek ve en kederli günlerde yaşlar akıtsınlar diye açık tutmalısın. Sonra da bırak kurusunlar. Bırak acıyı arındırıp etraflarını yine yenilenmiş ve berrak görsünler.”
Sayfa 303Kitabı okudu
Bazen tutkal denen şeye şaşıyorum.
Kimse tutkala direncinin ne alemde olduğunu sormaz. Nesneleri birbirine yapıştırmaktan yorgun düşüp düşmediğini, dağılıp gitmekten endişe edip etmediğini ya da ertesi hafta faturalarını nasıl ödeyeceğini sorun edip etmediğini. Kimilerinin o tutkal gibi,her şeyi bir arada tutmak için gözlerden uzak durduğundan nasıl bir öyküsü olduğunu hiç düşünmeyiz. Şakaların, alayların ardına neden gizlendiğini
Gülümsedim.
Güneş, ay ve yıldızlar bana seslenip"Yüzündeki ışıltıyı biraz kıs lütfen, çünkü insanların bizi görmesini zorlaştırıyorsun, "dediler ve ben onlara kulak asmadım, öylece gülümsemeye devam ettim.
Gülüyorum daha çok da ağlamak istediğimden.
Ağlayıp onu da kendimi de utandırmamak için ona sarılıyorum ama sanırım eriyen yüreğim hala yerlerde.
Birini sevebilirim ama dik durmak için birine bel bağlayamam. Bir başkasının beni ayakta tutmasına ihtiyaç duydukça bir birey olamam.