Latife Tekin’in ekofeminizmi büyülü gerçeklik ile birlikte ele aldığı ve okuduğum ilk romanı.Ekofeminizmde kadın ve doğa üreticidir, verimlidir, hayatı üretir. Bilim ise erkekler gibi hükmedici, bencilce hakimiyet altına alıcıdır. Bilim, doğanın insanın kullanımına hazır bir hammadde olmasından sorumludur. Doğanın ve kadının kurtuluşu ise birbirlerine bağımlıdır; yani feminizm ve ekoloji hareketleri aslında aynı şeydir ve temelde ataerkil gelişmeyi hedef alırlar. İşte bu bağlamda Latife Tekin romanda doğaya yapılan haksızlıkları, kadına yapılan haksızlıkları erkekleri belirli şartlarda belirli ölüçülerde cezalandırarak okuyucuya sunmuştur. Romanda rüzgar hastalığına sadece erkekler yakalanır ve bu şekilde Tekin erkekleri cezalandırır. Toplum tarafından ötekileştirilmiş, örselenmiş bir kesimin doğaya verdikleri zararları adeta bir çizgifilm edasında büyülü gerçeklikle aktarmıştır. Zaten Latife Tekin edebiyatımızda büyülü gerçekliğin temsilcilerindendir ve ondaki büyülü gerçekliği Marquez’in Yüzyıllık Yalnızlığında da görmek mümkündür. Cahilliğin ve örselenmişliğin çevresinde çeşitli akılüstü tavırlarla küçük bir kasabanın rivayetimsi öyküsü bir çırpıda okunabilir. Cumhuriyet dönemi Türk romanının konularından ve karakterlerinden uzak bir yapıya sahiptir ama kullanılan dil çok sadedir. Romanı okurken sanki bir mahallenin içinde bu olaylar sizin etrafınızda yaşanıyormuş hissine kapılabilirsiniz.
