Thomas, "Seninle kütüphanede ilk karşılaşmamızdan bu yana seni seviyorum,"dedi. Chelise,nin dudaklarına parmaklarıyla dokundu. "Seni sevmeme bir izin versen."
Suzan, "Yine de güzel bir his, değil mi?"
"Ne?"
"Sevilmek"
Chelise bir an tereddüt etti. "Evet." Kendini hiç bu kadar tuhaf hissettiğini hatırlamıyordu.