Çocuklarını döven anne ve babalar hep uyduruk açıklamalar yapmaya hazırdırlar. Ben hiç dürüstçe şöyle konuşan bir anne ve babaya rastlamadım: "Çocuğumu dövüyorum, çünkü ondan nefret ediyorum, karımdan, işimden, ilişkilerimden, sözün kısası hayattan nefret ediyorum. Oğlumu dövüyorum, çünkü o küçük beni dövemez. Patronum beni kızdırınca öfkemi evde çocuğumdan alıyorum."