Büyük Bir Devletin Doğuşu: Osmanlılar (1300-1481)
Ernst WernerBüyük Bir Devletin Doğuşu: Osmanlılar (1300-1481) Sözleri ve Alıntıları
Büyük Bir Devletin Doğuşu: Osmanlılar (1300-1481) sözleri ve alıntılarını, Büyük Bir Devletin Doğuşu: Osmanlılar (1300-1481) kitap alıntılarını, Büyük Bir Devletin Doğuşu: Osmanlılar (1300-1481) en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Selçuklu Mirası
"Dede Korkut'un destan kahramanları, sonradan yerlerine camiler inşa ettirdikleri kiliseleri zevkle tahrip ederler, ellerine geçirdikleri rahipleri kılıçlarına amansızca kurban ederlerdi." Burada yazar kaynak olarak Kitab-ı Dede Korkuttan sayfa 48'i gösteriyor okumadığım için fikir belirtemiyorum fakat devamı için birazdan elimden
Sayfa 54
Şeyh Bedrettin, panteist-materyalist bir dünya görüşünden yanaydı: “Cehalet döneminde insanlar elle tutulur gözle görülür putlara inanıyorlardı. Şimdilerde ise gönüllerini görünmez putlara verdiler.” İnançtan çok aklın mantığına güveniyordu: “Umarım ki Tanrı gerçeğin örtüsünü kaldırır ve insanlar da ona inanma fırsatını bulurlar. Şunu bilin ki,
Fakirlik ("fakr") sözcüğü, yetinmeci ve çileci (zühdî) sufî idealinin etkisiyle yeni bir statü kazandı. Dilenciler artık melike eşit, hatta ondan yüksek görünüyorlardı. Fakirler, kendinde olmayan, ama beyin sırtına yük olan dünya mallarından kurtulmuş, özgür ve insanları ezme ve sömürme günahından arınmış hissediyorlardı kendilerini. Dilencilik eden sufiler bazen herkesin baş belası halini alıyordu. 13. yüzyılda İran'da yaygınlaşan şu sözler durumu daha iyi anlatır : "Allah, kapımızı üçünden de korusun: Adlarını söylemek gerekirse akrep, sufi ve fare."
Sayfa 83
Selçuklu Mirası
(12. ve 13. yüzyıl) Evlenme eski törelere göre gerçekleştirilir, ayrıca falcılık da önemli bir yer tutardı. İslami dönemlerde Levirat* ve Sororat,** poligami ve boşanma ve boşanma törelerini de korudular.
*Levirat : Bir erkeğin, çocuksuz ölen erkek kardeşinin karısı ile soyunu sürdürme amacıyla evlenmesi.
**Sororat : Karısı ölen erkeğin, karısının küçük kız kardeşi ile evlenmesi.
Selçuklu Mirası
İbn Bîbî, araştırmacıların farklı biçimlerde yorumladığı iğdişan birliğinden ve onun kumandanı olan iğdişbaşından söz eder. İğdiş sözcüğünün "hadım edilmiş"in yanı sıra diğer bir anlamı da "melez"dir. İ.H Uzunçarşılı, buradan "iğdişbaşı"nın devşirme usulüyle oluşturan bir birliğin başı olduğu sonucuna varır. Cl. Cahen ise, onun yerel ve kentli bir aristokrat olduğu ve Sultan tarafından gerek Hristiyan ve gerekse Müslüman kentli halkı denetim altında tutmakta kullanıldığını ispat etmiştir. Elimizde devşirmeliği kanıtlar hiçbir bilgi yok, bu birlik yeniçerlerin atası sayılamaz.
Sayfa 65 - Kaynak, Cahen, Cl., Turkey
Oruç (Uruç) bin Âdil’de şunları okuyoruz: “Simavna kadısı oğlu Şeyh Bedreddin kazasker olduğu zaman, yanında Börklüce Mustafa denen bir kethüdası vardı. Kendisine şeyh dediği sürece en ileri gelen müridi ve halifesi oydu. Bu Börklüce Mustafa Karaburun’da şeyh oldu ve ortalığı karıştırmaya başladı. Aydıneli’ni kendi yanına çekti. Kendisinin –Allah
Gel, saki, beri gel!
Boşaldı kadehimiz, doldur şarabı
Işıyan bakışlarında beni şarap gibi içiver
İç ki, derdinden güzelce soyunsun yüreğim
Sayfa 115
Oğuz adı, başlangıçta bir boyu ya da boylar grubunu temsil ediyorken, sonraları bir efsane karakterine bürünerek bir bey ya da boylar beyi veya atası anlamında dönüşmüş olmalı.
Mevlana’nın ve tarikatı kuran oğlu Sultan Veled’in gerçekten de şarap içip içmediklerini, Müslümanlığın bu yasağını açıktan açığa çiğneyip çiğnemediklerini kestirmek kolay değil.338 1320’de ölen Mevlevi Ulu Arif Çelebi içerdi, ancak böyle yapmakla müminler arasında tepki de yaratırdı. Dünyevi şiir geleneğinde meyhane, insanların kendilerini dünyanın dertlerinden sıyırdıkları kaçış mahalli sayılır. Söz konusu ozanlar, duruma kuşkuyla yaklaşan Ortodokslara karşı kendilerini güvenceye almak için şarabın mistik simgesini ve aşk motiflerini kullanmışlardır. Şair Ahmedî, ibadet için meyhanenin camiden çok daha uygun bir yer olduğunu belirtiyor:
Eğer yer ve gök Allah’ınsa, neden burada ibadet etmemeli. Sevenler için ibadet yeri meyhanedir. Oraya içi temiz olanlar gider. Meyhanede ne sahtekârlık vardır ne yalan. Allah’ı aşağılamak istemeyenler meyhaneye gitmelidir. Çünkü ne kadar sahtekâr, kâfir ve imansız varsa hepsi şeriatın çatısı altında toplanmıştır.
Yoksulların ve sıradan savaşçı erlerin korunmasının koşulu daima hizmet ya da fidye biçiminde haraçtır