Kitabın kapağında bulunan aile fotoğrafının güzelliğinden ötürü, kapak ile uzun uzun bakıştıktan sonra kitabı okumaya geçebildim. Aliye'nin o gül yüzüne, Filiz'in o güzel bebekliğine, dizlerindeki doğum lekerine, Ali'nin ise o karizmatik duruşuna, sadeliklerine kaç kez baktığımı bilmiyorum.
Sabahattin Alinin, eşi Aliye'ye ve kızı Filiz'e yazdıkları mektup derlemelerinden oluşuyor kitap. Sol sayfada kendi el yazısı, sağda ise baskı hali mevcut. Eşine Osmanlıca, kızına ise Türkçe olarak yazıyor mektuplarını Ali.
Henüz evlenmeden başlıyor mektuplaşmaları. O naif, sevgi dolu, umut, sabır ve sabırsızlık dolu satırlar ile sesleniyor eşine ve kızına. Ve her mektubun sonunu bol öpücüklere sonlandırıyor. Keşke diyorum, birbirlerine gönderdikleri fotoğraflar da eklenseydi mektuplara, biz de görebilseydik..
Çok ama çok güzeldi diğer tüm kitapları gibi..
