İnsan, Cezayir’i herhangi bir ülkeyi terk ettiği gibi terk edemiyor.Büyükbabanın bir köşeye kaldırılmış bastonuna, çoktan hasta düşmüş babana, gözyaşları içindeki annene elveda diyebilmek için güç gerekiyor.
İddiasına bakılırsa biraz sevgi, ülkemizi şiddetten kurtarırmış; birlikte yaşamayı öğrenmek gerekirmiş, kötülüğe ve taşlara rağmen. Oysa pek çoklar, şu taşlar.