Cehennem Rüyası
Gustave FlaubertCehennem Rüyası Sözleri ve Alıntıları
Cehennem Rüyası sözleri ve alıntılarını, Cehennem Rüyası kitap alıntılarını, Cehennem Rüyası en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Körün ışığı sevdiği gibi, bilimi seviyordu. Yo! Sevdiği bilim değildi, onun şeklini ve ifadesini seviyordu; bir kitabı, kitap olduğu için seviyordu. Kokusunu, şeklini, başlığını seviyordu.
Sayfa 152 - Say YayKitabı okudu
Haksızlığın insanı vahşi bir hayvana dönüştürdüğünde şeytana benzediğini bilmiyordun
Sayfa 144Kitabı okudu
- Demek ölümü çağırıyorsun, her şeyin ölmesini istiyorsun? dedi şeytan.
- Hiçliğe hayranım.
- Niçin? Bedenden sonra bir şeyin kalmadığını mı sanıyorsun? Kapanan gözlerin bir şey görmediğini, soğuyan solgun başın aklından bir şey geçmediğini mi sanıyorsun?
- Evet, öyle olduğunu düşünüyorum.
- Peki ne istiyorsun? Neyi arzuluyorsun?
- Mutluluğu! - Mutluluk mu? Mutlu olmak mı istiyorsun? Bilimde, zaferde, aşkta mutluluğu bulursun.
- Yo hayır, onu her yerde aradım, asla bulamadım, bilim çok kalabalık, zafer çok dar, aşk ise aşağılık bir şey.
- Kendini diğer insanlardan üstün mü tutuyorsun? Sandığın şey ruhunun ...
- Ah! Ruhum!.. Ruhum!
- Ruhun yok mu? Hiçbir şeye inanmıyorsun ... Tanrı'ya bile! Ah pişman olacaksın zavallı yaratık! Tekliflerimi geri çevirdiğin için, ilk insan gibi pişman olacaksın! Bakışı nasıl gururluydu, mutluluk konusunda ne kadar güçlüydü, Cennet bahçesinde dolaşırken, gözyaşlarımı ve başarısızlığımı gördü. Ancak sonra pişman oldu, ayağıma geldi, ağladığım gibi ağladı, benim gibi lanetledi, Tanrı'ya hakaret etti, çığlıklarımız birbirine karıştı ve o günden beri acı çeken yol arkadaşı olduk. Evet! Onun gibi düşeceksin, bir şeyi seveceksin elbette.
Sayfa 198 - Say YayKitabı okudu
Bir tek düşüncesi, sevdası ve tutkusu vardı: O da kitaplardı ve onu içten içe yakan bu sevda, bu tutku, günlerini alır, adeta varlığını yutardı.
Çanların kırık ve boğuk tınısını severim.
Adem'le eşinin cennetten kovulduğu andan itibaren, ben, iblisin kızı, iskelet ayağımla yıktığım imparatorluklara, asırlara, kral hanedanlarına gösterdim kendimi
Yazmak! Ah yazmak! Dünyayı, önyargıları, erdemleri alıp bir kitapta özetlemektir.
Ve cambazlara ve hayat kadınlarına derinden üzülüyorum.
Beni en çok üzen şey, zenginliğin yırtılan yerlerinde gizlenen sefalettir, fakirliğin çıplak saçları çevresinde uşağın rütbeli olmasıdır, gözyaşlarını gizleyen şarkı, bal damlasının altındaki gözyaşıdır.