Cehennem Rüyası
Gustave FlaubertCehennem Rüyası Gönderileri
Cehennem Rüyası kitaplarını, Cehennem Rüyası sözleri ve alıntılarını, Cehennem Rüyası yazarlarını, Cehennem Rüyası yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ah, hayatı kaldıramamak, bir annenin kollarına atılır gibi ölümün kucağına atılmak! Ancak son anda mezarın acılarından ve hiçlikte acının varlığından kuşkulanmak! Her şeyden tiksinmek! Hiçbir şeye inanmamak, kalpteki ilk dine, aşka bile inanmamak! Sarhoşu içmeye zorlamak gibi bu acılardan kurtulamamak!
Sayfa 284Kitabı okudu
Neden yalnızlığıma geldin, beni mutluluğumdan
kopardın? Huzurlu ve saftım ve sen gelip beni sevdin
ve ben de seni sevdim! Bana aşkı verdin, şimdi onu geri istiyorsun,
ben onu cinayetlerle besledim ve şimdi benim de canımı alacak.
Sayfa 284Kitabı okudu
Ölüm, hiçbir şey kalmayacak, karanlık, mezar ve sonsuz, hiçlik! Ah, yaşayıp çektiğim acıları çektirmek isterdim. Ah mutluluk nerede? O bir düş; iffet nerededir? Bir sözcüktür; ya aşk Hayalkırıklığı. Mezar nedir? Bilmiyorum, ama yakında öğreneceğim.
Sayfa 285Kitabı okudu
O kadar çocuksu ve inançlıydım ki, zavallı saf bir çocuk olarak, duaların bir cesede hayat vereceğine inanıyordum! Ah! Hiçlikten yeniden doğmasını istemekle, ağlamakla, ölünün başında dua etmekle geçen bir gecenin ne kadar karanlık ve acı olduğunu bilemezsiniz!
Sayfa 179Kitabı okudu
Artık ne gülüşlere, ne neşeye ve de mutluluğa inanın. Peki neye mi inanmanız gerek? "Mezara inanın, huzuru ihlal edilmez, ölümün uykusu da derindir. " Sonsuzluk! Bu sözcüğün altında ne dehlizler vardır.
Sayfa 236Kitabı okudu
"Haklısın azizim kalp aptaldır."
"Hayatını saraylarda geçirdikten ve ayaklarını büyük şehirlerin kaldırım taşlarında erittikten sonra insan ölmek için ormanlara gidecek. "
"Bana yeniden yaşamam, insanların arasına karışmam gerektiği söyleniyor. Peki ama kırık dal nasıl meyve taşıyabilir? Rüzgarların kopardığı ve tozların içinde sürüklediği yaprak nasıl yeniden yeşerebilir? Peki bu genç yaşta bunca keder niye? Ne bileyim! Böyle yaşamak belki de kaderimde vardı... Yükü taşımadan bezmek, koşmadan nefes nefese kalmak... "
Peki, herkesin gülümsediği, kendini mutlu bildiği, evlenilen, sevilen yaşta; birçoklarının bütün aşkların ve zaferlerin sarhoşluğunu yaşadığı yaşta, bu kadar çok ışık parlar ve ziyarette bardaklar dolarken; kendimi yanlız ve çıplak, her tür ilhama, her tür şiire karşı soğuk hissetmeme neden olan bu düşünce nedir? Ölüyormuş gibi hissediyorum ve kendisini yoran bir orjiden (1) sarhoş çıkan bir adam gibi, bileklerini kestikten sonra parfümlü bir küvete giren ve gülerek ölen o epikuroscu gibi, can çekişmeme gaddarca gülüyorum.