Cenaze Merasimi
Jean GenetCenaze Merasimi Gönderileri
Cenaze Merasimi kitaplarını, Cenaze Merasimi sözleri ve alıntılarını, Cenaze Merasimi yazarlarını, Cenaze Merasimi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Varsayalım ki bir anda Jean Genet yi öldürdüm, o anda bu ölüden yeni bir Jean Genet doğar. Yaşamımı burada kesiyorum. Yapıldı, bitti. Olmayacak bir gelecek için pişmanlık duyamam.
Sayfa 180Kitabı okudu
Kendi kendime, "Şimdi ölebilirim" diyordum. "Kim tutuyor ki beni? Bu acı, tüm acıların ötesinde bir acı. Kendimi öldürürsem, olası kazanımlarımdan olacağım, acım geçince alacağım zevklerden olacağım. Ama yitirecek bir şeyim yok, çünkü bu olası zevkler henüz ortada yok ve olacaklarına ilişkin bir güvence de yok.
Sayfa 180Kitabı okudu
Acılarımın içinde varolduğu bilinen düzen: İyi olanı yapmak. Yalnızlıktan hoşlanmam, kötülüğün yüce ve görkemli kıyılarında uyumsuzluk çeken beni, daha bakir topraklar aramaya ve birtakım geri adımlar atarak kendimi iyiye ve iyiliğe adamaya zorluyor.
Sayfa 178Kitabı okudu
Neşeli olmaya hakkım yok. Gülmek, acımı dışlıyor.
Sayfa 176Kitabı okudu
Yalnızlık elde var bir olduğuna göre, onun kabul edilmesidir. Onun reddedilmesi, kaçınılmaz olduğu zaman, bizatihi umutsuzluğun ta kendisidir...
Sayfa 170Kitabı okudu
Günah burada değil. Yaşamak için öldürüyor, çünkü bu öldürmeler, daha yüksek bir yaşamın gerekçesi ve aracıdır. Asıl suç kendi kendini tahrip etmektir, çünkü bu, gerçekten tek gerçek olan kendi yaşamını ve kendi ruhunu öldürmektir.
Sayfa 170Kitabı okudu
Benim sanatım, o da şair olduğum için, kötülüğü kötüye kullanmaktı ve bu nedenle de gereksiz şeylerle, bütün zamanların en dokunaklı bir biçimde simgelendiği çatışmalarla uğraşmamın hiç de şaşırtıcı bir yanı yoktu. Şairler kötü olanla uğraşır.
Sayfa 169Kitabı okudu
Öldürücü bir yıkıma doğru kayıyordu. Eğer ölüm buysa, hayli tatlıydı.
Sayfa 159Kitabı okudu
Tehlike ölümde değil, aşktaydı.
Sayfa 158Kitabı okudu
Metal elbisesinden ve silahından kurtulmuş olan çocuk, yorgunluğunu iyiden iyiye hissetmeye başladı. Her şey birden uçup gidiyor, ondan uzaklaşıyordu: gururu, utancı, nefreti, umutsuzluğu... Geriye bıkkınlığın ve yılgınlığın tükettiği, perişan, bitkin ve zavallı bir çocuk vücudu kalmıştı ve yorgun ruhu, dağılıp çöküyordu.
Sayfa 153Kitabı okudu
Geçmişteki bir çocuğu, ıslık çalan ve şarkı söyleyen bir ölüm makinesine dönüştüren mucizelere ilişkin olarak hiçbir şey bilinemiyor; en küçük bir hareketi, hatta kaşını kaldırması bile, görünmez bir yelpazenin zarif bir şekilde oynaması gibi, alabildiğine tahrip edici bir iradeyi çağrıştırıyor.
Sayfa 151Kitabı okudu
Tüm ölümleri birden seçtim. Hiçbiri beni şaşırtamayacaktır. Şimdiye dek pek sık ve birçok kez, hem de hep görkem içinde, öldüm.
Sayfa 141Kitabı okudu
Ölümü bekliyordum. Maceramın sonuydu bu ve ben bunun olanca acımasızlığıyla geleceğini biliyordum. Yani sonunda ne isteyebilirdim ki? Fetihler yapmaktan dinlenmeye zaman bulamamıştık: Böylece ölümsüzlüğe, ayakta giriyorduk. Olası tüm ölülere bir tur bindirmiştim bile: yakın birinin kahveme zehir koymasından halkımla birlikte asılmama ve iyi dostlarım ve arkadaşlarımla birlikte çarmıha gerilmeme dek...
Sayfa 141Kitabı okudu
Sadece güzellik, yıldızların şarkılarını işitmek, ölüleri diriltmek ya da kayaların mutsuzluklarını anlamak gibi kanıtlanmış edimleri mümkün kılabilirdi.
Sayfa 140Kitabı okudu
Yitirdiğimiz güzelliklere, hatta güzelliğimizin birer parçası olan acılara ve mutsuzluklarımıza hayıflanırız.
Sayfa 139Kitabı okudu