Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Çiçeklerin Meryem Anası

Jean Genet

Çiçeklerin Meryem Anası Sözleri ve Alıntıları

Çiçeklerin Meryem Anası sözleri ve alıntılarını, Çiçeklerin Meryem Anası kitap alıntılarını, Çiçeklerin Meryem Anası en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Gördüğüm her çocukta (...)çocukluğumu yeniden bul­maya, çocuk olarak kendimi sevmeye çalışıyorum.(...) O çocuk güldüğünde sanki kendi gözlerimin önünde ekmek kırıntıları gibi dökülmüştüm.
Dehşetin dehşetinden kaçınmanın tek çaresi kendini dehşete bırakmaktır.
Sayfa 39 - ayrıntı yayınları
Reklam
Benim yaşamım mı? Üzgünüm, çünkü ben bir Üzüntü Vadisi'yim.
Sayfa 240Kitabı okudu
Kimi zaman yağmur yağıyordu, damdaki çinkolara vuran yağmur damlalarının gürültüsünü duyuyordum; bu sırada o üzüntülü rahatlığımın , o üzgün hazzımın verdiği acı bir kat daha artıyordu.
Reklam
Çünkü gecelerim boyunca, sanki dünya var olalı beri beni bırakmayan kaygı verici bir anıdan kurtularak alnımı kapıya vurmak gibi bir olay gerçekleşmiş olacak. Bunun için bağışlayın beni. Bu kitap yalnızca iç dünyamın küçük bir parçası olma amacını güdüyor.
O, yaşamının sonuna kadar dört beyaz duvar arasında kalacak ve sıkıntıdan patlamamak için hiçbir zaman gerçekleşmemiş, gerçekleşme umudu da olmayan hayali yaşamlar oluşturma sırası ona gelecek; bu, umudun ölümü demek olacak.
Sayfa 137Kitabı okudu
Düşlerle oyalanmalı. Giyime ve süse düşkün olmamalı hiçbir zaman, bir kravattan ve eldivenden başka süslerle süslenmemeli, giyime ve süse düşkünlükten vazgeçmeli. Güzel olmayı istememeli, başka şey olmayı istemeli. Başka dil kullanmalı. Ve de kendini ciddi olarak sonsuzluğa kadar hapsedilmiş sanmalı. İşte "kendine bir yaşam kurmak" buna denir
Sayfa 140Kitabı okudu
Reklam
Yalnızlık tatlı şeydir. Ama acıdır da. Yalnızlık içinde, insanın beynindeki tüm eski kayıtlarının silinmesi gerektiği sanılır (ön arınma uygulaması)
Sayfa 119Kitabı okudu
"Tut beni! Bağla beni!" Korkunç bir düşe dalmak üzere çekip gidiyorum.
Yargılanma korkusu. Adaletin korkunç ağırlığı ile yazgımın ağırlığı zavallı omuz­larıma çöküyor.
...hiçbir zaman mutsuzluklar düşlemediğim için, bana ancak mutsuzlukları yaşamak kalıyor. Hem de son derece büyük mutsuzlukları, çünkü savaşta, başka yerlerde kahraman olarak anlı şanlı ölümler düşledim. Darağacını asla. Öyleyse bana geriye bir şey kalıyor.
Kendi kendime ben yaşamıyorum dedikçe, insanların artık beni hiçe sayacaklarını kabul ediyorum.
Sayfa 144Kitabı okudu
95 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.