Eser yayınlandığı yıllarda olay olmuş, 14 dile çevrilmiş, ülkemizde de basıldığı yıllarda oldukça popülermiş. Carolina Maria de Jesus 3 çocuğuyla birlikte Faleva'da (Brezilya’da gecekondu mahallelerine verilen isim) yaşayan, kendisini ve çocuklarını hayatta tutabilmek için çırpınan bir kadın. Derme çatma plakalardan kondurulmuş bir evde, yarı aç yarı tok, kağıt, metal, şişe ne bulursa toplayıp satarak yaşayan Carolina, yaşadıklarını günlük şeklinde yazmış. Faleva’da insanların hayatlarına hakim olan şeyler, inanılmaz bir sefalet, açlık, pislik, ölüm, cehalet ve çaresizliğin getirisi alkolizm. Carolina Faleva’daki yüzlerce insanın aksine, ikinci sınıfa kadar okumuş, şartlar onu buraya sürükleyinceye kadar ortalama bir hayat yaşamış. En büyük tutkusu okumak ve yazmak. Günlük iş gibi her gün aksatmadan okuyor ve yazıyor. Bu durum bölgenin habitatına aykırı olduğu için genel olarak bir dışlanma durumu da mevcut. En büyük hayali yazdıklarını basılmış olarak görmek ve kazandığı parayla tuğlalı bir eve geçip, bu sefil hayata son vermek. Şans eseri karşılaştığı bir gazetecinin yazdıklarını ciddiye almasıyla Carolina’nın hayatı tamamıyla değişmiş. Yokluğu iliklerinize kadar hissedeceğiniz bir eser.
Çöplük ...
İlk basımı 1964 ve Dünyamızda değişen hiçbir şey yok maalesef :(
Ne acı...
Teşekkürler 
Carolina Maria de Jesus , yüreğine sağlık. Çektiğin acılarını yüreğimde hissettim...
NOT: Ülkemizdeki seçim dönemine nasıl da uyun bir anlatım :(
