Cümleten İyi Yolculuklar
Haydar ErgülenCümleten İyi Yolculuklar Sözleri ve Alıntıları
Cümleten İyi Yolculuklar sözleri ve alıntılarını, Cümleten İyi Yolculuklar kitap alıntılarını, Cümleten İyi Yolculuklar en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Neden arıyorum? Neden her bulduğuma -kırıntı kadar bile olsa- bunca seviniyorum? Neden her bulamadığıma bunca yanıyorum? Bir yararı var mı bunları sormanın?
"Kardır yağan üstümüze geceden,
Yağmurlu, karanlık düşünceden."
Sayfa 220
İnsanlık kadar eski herhalde bu "gitmek" duygusu.
Neyi yitirmişse en güzel onun türküsünü söylermiş insan.
Hatırlanmayanla unutulmayan birbirine yaslanıyor.
"Biz ilk susmayı öğrendik. Türküleri içimizden söyledik ilk. İçimizden karşı çıktık inanmadıklarımıza. Ölümcül bir sessizliği örtündük her gün. Sözcükleri diri diri yüreğimize gömdük."
Sayfa 24
Nereye gidersen git, elbet bir gün dönersin. Gittiğin yerde seni kimse tanıyamaz; döndüğün yerde de ya eksik sevilmişsindir ya da yanlış... Bırak biraz daha uyusun içindeki yabancı. Şehre daha çok var. Bırak biraz daha uyusun.
Ne kadar hüzünle, pişmanlıkla dolu olursa olsun, insan, yaşanan her şeyi kendi elleriyle bir yalnızlığa yarleştiriyor.
Bir uzun hava gibi uzuyordu yol. Yol uzadıkça, ayrılığın ağırlığı da artıyor; gittikçe bunaltan bir gariplik duygusu çöküyordu içimde.
Sayfa 208
“Kimse yaşamadan bilemezdi elbet, nereye, neden giderse gitsin, tüm yolculukların insanı çocukluğuna götürdüğünü.
12 Eylül’de liseye başlayacak çocuklardık. O yıllarda susmayı öğrendik. Türküleri içimizden söyledik ilk. İçimizden karşı çıktık inanmadıklarımıza.
Sonuçta, bir dil sürçmesiyle yollara dökülmüş Evliyâ Çelebi'lerin torunlarıyız.
Sayfa 271
"Ben kendi kendinin yoluyum / kendi dağının içinden geçen." (Osman Hakan A.)
Sayfa 209
Otobüs gider gelirdi ama insan öyle değil, gittiği yerlere kök salıp orada hayat buluyor. Ve bir zaman geliyor ki, artık geride bıraktıklarınız yeni hayatınız için zorunlu bir durak oluyor.
Sayfa 87
"Bir şehre bağlanmak bir insana bağlanmak gibi..." Yirmi iki yılımın geçtiği bu şehirde, benden ne çok şey kalmış... Herkesin geçmişi kendi cenneti belki de...