Öykü kitaplarıyla tanıdığım Erendiz Atasü’den ilk kez bir roman okudum.Dağın Öteki Yüzü zaten yazarın ilk romanıymış ve 1996 yılında Orhan Kemal Roman Ödülü’nü almış.
Otobiyografik özellikler taşıyan roman bir dönem romanı.
Atatürkçülük coşkusunu yaşayan bir kuşağın ( Erendiz Atasü’nün annesinin kuşağı) öyküsünü anlatıyor Erendiz Atasü.
Atatürk’ün eğitim için yurt dışına yolladığı gençlerden biri olan Vicdan ( Erendiz Atasü’nün annesinden esinlenerek yaratılmış bir karakter) ile arkadaşı Nefise birbirlerine karşıt kişilikler.Vicdan Atatürk gençliğinin tüm ideallerini yaşamının her alanında yaşatan bir karakterken, Nefise bireyselliğinin peşinde koşuyor.
Vicdan’ın kardeşleri, Reha ve Burhan asker kökenli.Vicdan ve Nefise’de olduğu gibi birbirine zıt karakterler.
Küçük kardeş Cumhur da asker.Kore Savaşı’na katılıp, sakat kalır.
Kitabın kronolojik bir anlatımı olmaması (1930’lar ve 1950’ler iç içe geçmiş) beni okurken yordu.Zaman zaman anlatıdan kopmama neden oldu.
Vicdan’ın kocası Raik de karısı ile aynı ülkülere sahip.
Kurgunun büyük bir bölümü mektuplar üzerine oturtulmuş.Cumhur’un Kore Savaşı sırasında yazdığı mektuplar etkileyiciydi.Kore şiirlerine Vicdan’ın düştüğü notlar ise sağlam bir dönem eleştirisiydi.
Bu kitaptan beklentim çok yüksekti.Kurguyu sevemedim.
