Devlet emek piyasasını serbestleştirdikçe, denetimsiz bıraktıkça ve iş temelli sosyal haklardan kıstıkça yoksulluk temelli toplumsal sorunlara daha fazla harcama yapmak zorunda kalır. Bu nedenle esneklik, devletler için iki yönlü bir zorluk yaratır; sermaye yatırımlarını çekmek için çalışma standartlarını zayıflatıp üretim maliyetlerini düşürürken işgücünün marjinalleşen kesimleri için daha fazla sosyal politika harcaması yapmak zorunda kalırlar.