Dedem Bir Kiraz Ağacı
Angela NanettiDedem Bir Kiraz Ağacı Gönderileri
Dedem Bir Kiraz Ağacı kitaplarını, Dedem Bir Kiraz Ağacı sözleri ve alıntılarını, Dedem Bir Kiraz Ağacı yazarlarını, Dedem Bir Kiraz Ağacı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Evet, bu yalnızca bir rüyaydı; ama madem ağaçlar nefes alıyor, neden gülmesinler ki?
Sayfa 158Kitabı okudu
"Annen haklı, Tonino, gerçekten de yaşlı bir deliyim," dedi
Bu cümleyi hiç unutmadım, sanırım, annem de öyle.
Sayfa 50Kitabı okudu
" +Öldüğüne üzülüyor musun?
-Ama benim için o ölmedi ki, Tonino. Birileri seni sevdiği sürece ölünmez, bunu unutma."
"Eğer dikkatle dinleyip yoğunlaşırsan, sanki gözlerin açıkmış gibi, bir sürü şey görebilirsin."
" '+Uçakla mı gitti?
-Hayır uçakla değil. Anneannen öldü.'
Böylece, ölmenin gökyüzünde uçaksız bir yolculuk yapmak olduğunu öğrenmiştim. Bu yolculukta ne kazlara ne çocuklara yer vardı."
Kendi ruhuna bir teleskopla baktı. Düzensiz gibi görülenleri gördü ve güzel yıldız kümeleri gibi gösterdi ve bilincine dünyaların içinde gizli dünyalar kattı.
Uzun uzun düşündükten sonra, birileri seni sevdikçe ölünmeyeceğine ikna olmuştum.
Böylece, ölmenin gökyüzünde uçaksız bir yolculuk yapmak olduğunu öğrenmiştim.
Bir çocuk kitabı sizi ne kadar etkileyebilir?
 Çocuk kitabı demiştim kuzenimin ödeviydi bir gecede bitirdim. Yazar o kadar güzel şeyler yazmış ki sanki bir çocuk gibi küçükken hissettiğim bütün duyguları kitapta duydum. Toninonun dedesiyle yaşadığı tüm maceraları film gibi gözümün önünden geçti. O kadar güzel bir kitaptı ki sanki bir çocuk yazmış kitabı. Ben de dedemle küçükken oyunlar oynardım dedemlere gitmeyi çok severdim, aynı benim hissettiğim duygularla yazılmış bu kitap. İyi ki okumuşum. Ağlayarak biticeğini biliyordum öyle de oldu, ama iyi ki okumuşum iyi ki ağlamışım yazarın eline sağlık ya çok etkilendim. 
Dedem Bir Kiraz Ağacı #edebiyat
Bu kitap...
“Ama o benim için ölmedi ki, birileri seni sevdiği sürece ölünmez, bunu unutma.
Sayfa 150Kitabı okudu
Böylece, ölmenin gökyüzünde uçsuz bucaksız bir yolculuk yapmak olduğunu öğrenmiştim. Bu yolculukta ne kazlara ne çocuklara yer vardı.
Evet, bu yalnızca bir rüyaydı; ama madem ağaçlar nefes alıyor, neden gülmesinler ki?
Ağlıyor musun? " diye sordum.
"Hayır, rüzgâr. "
Oysa, hiç rüzgâr yoktu