Denizci
Jean GenetDenizci Gönderileri
Denizci kitaplarını, Denizci sözleri ve alıntılarını, Denizci yazarlarını, Denizci yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kürek mahkûmlarının zincirlerinin adı neydi biliyor musunuz? Dallar. Ne salkımlar taşıyan dallar ama!
Sayfa 275Kitabı okudu
Yalnız acı çekerken inanamam ben Tanrı'ya. Ulaşılması olanaksız bir Varlık'tan -hem de O'na- yakınmak zorunda olmak konusunda güçsüzlüğümü çok güçlükle algılardım. Acı çekerken yalnız kendi suçlarım ben. Mutsuzken de bundan dolayı birine şükretmeye katlanamam.
Sayfa 275Kitabı okudu
Üstelik kaybediceğin bi şey de yok senin.
Masumiyetin göbeğindeki Gil sordu:
-Neden?
-Nedeni var mı? Zaten ölüme mahkûmsun sen!
Sayfa 266Kitabı okudu
"Aşk yıldızıdır bu ...
... Her denizcinin vardır bir yıldızı
Kendisini koruyan
Hiçbir şey gözlerinden saklamazsa onu
Hiçbir felaket bozamaz mutluluğunu" ...
Sayfa 251Kitabı okudu
Haftalarca denizde ha, ey göksel krallığın tanrıları! Sonsuzluğun ortasında böyle yapayalnız kalmak ne benzersiz bir soyluluk olmalı! Ailesinden uzak! En küçük bir sevgiden yoksun!
Sayfa 244Kitabı okudu
Geceyi kendine alıştırmıştı Querelle. Karanlığın tüm görünümleriyle içli dışlı olmayı, zifiri karanlıkları kendi içinde taşıdığı en tehlikeli canavarlarla doldurmayı öğrenmişti. Daha sonra da havayı burnundan derin derin içine çekerek yenmişti onları. Şimdi, tümden onun olmamakla birlikte, boyun eğmişti gece.
Sayfa 227Kitabı okudu
Bu gece kendi öz zehri tehdit ediyordu onu. Korkuyordu Querelle ve korkusu etki gücünü iyi tanıdığı ölüm gibi beyazdı, ölüm tarafından ansızın terk edilmiş olmaktan da ikiye katlanıyordu korkusu.
Sayfa 201Kitabı okudu
Çılgın umut sayesinde bedeninde yürekten yüreğe atlayarak dudaklalarına yükselen, gemisine dek giden var olma kesinliği sürdürüyordu varlığını yalnız.
Sayfa 197Kitabı okudu
Nasıl ki dağınık saçlardan, solgun bir yüzden büyük bir rahatsızlığın, bir iç bulantısının belirtisi olarak söz ediyorsak, pek soluk bir gün ışığı da dağıttı, bozdu odayı. O zaman ölüm tadı aldı Madam Lysiane. Ölmek gereksinimini duyumsadı...
Sayfa 193Kitabı okudu
Tanrıya gönderiyordu bu sitemi ve daha da ötede, ondan daha yukarıda, köşeleri, sütle beslenmiş eti ve ruhunun beyazlığıyla sıcaklığını yaralayan yaşamın ta kendisine gönderiyordu.
Sayfa 186Kitabı okudu
Geceleyin, uçsuz bucaksız bir alanın ıssızlığında, yalnız ikiniz varsınız yeryüzünde. Bedenlerinizin çifte yontusu her bir yarısında yansıyor. Yalnızsınız ve çifte yalnızlığınız içinde yaşıyorsunuz.
Sayfa 184Kitabı okudu
Dikenli tellerden daha müthiş bir savunma aracı olabilir güzellik: Sivri uçlarını ve ters yüzünü öne sürer; yaylım ateşleri açar, uzaktan öldürür.
Sayfa 181Kitabı okudu
Deniz doğal olarak özgürlük simgesi olduğundan, onu çağrıştıran her imge tek başına bu simgesel güçle, denizin tüm simgesel gücüyle donanır; tutsağın ruhunda ortaya çıkan her imge, ne denli sıradansa o denli acı verici bir yara açar.
Sayfa 176Kitabı okudu
Onun on sekiz yaş bedeni ve ruhu için çok fazlaydı katillik. Buna bağlı saygınlıktan yararlanabilmeliydi en azından. O dünyanın babalarının kendini aralarına almaktan mutluluk duyacaklarını sanıyordu saf saf.
Sayfa 172Kitabı okudu
Küçüldüğünü, varoluş nedenini yitirdiğini duyumsuyordu. Birkaç dakikalığına yüklendiği onca hazine hızla eriyip akıyordu üstünden. İnsanların hiçliğini ve bir anda yok oluveren bir balmumundan yapılmış olduklarını anlıyordu.
Sayfa 169Kitabı okudu