"... Kimi zaman güneş ışığına boğulmuş tozlu sokaklarda bir başına, yalnızlık duyguları boğazına düğümlenmiş olarak ve nereye gideceğini bilemeden dolaşırdı. Duru, boş sokaklar hiçbir şey söylemezdi ona. Ya da söylerse eğer, söyledikleri onu kahretmekten başka bir işe yaramazdı. İçine doğru büzülür, yalnızlığının derinliklerine doğru fırlatılmış olarak yağmurdan kaçışan insanların telaşıyla kalabalıkların anaforunda dönenip dururdu... "