Kendimiz başta olmak üzere ,bütün insanlık ve diğer canlılar için hayat bir şekilde son bulacak , bu aşikar . Bizi korkutan hayatın son bulması mı yoksa ölü gibi yaşamak mı ?
Yada , hayatı takriben 15 yıl önce sekteye uğramış ve bu yıllar boyunca eski bir kafesin içinde güncel hayattan geri kalmış veya alıkoyulmuş bir insanın hayata dönme çabasını takdir etmek mi yoksa dışlamak veya yok saymak mı?
Hanife Çıta Öncelikle yazara kitap üzerine yazmış olduğu iyi dilekleri için teşekkür ederim. Kitapta depremzedelerin isim isim yaşadıklarını anlatması ile giriş yapılmış olması güzel bir farkındalık oluşturmuş bu yönden tebrik ediyor ve 6 Şubat depreminde hayatını kaybeden tüm insanlara Allah'tan rahmet,geride kalan yakınlarına da metanet diliyorum. Kitapta güzel şiirler de var fakat yazarımız kırılmaz ise ve kendini geliştirmesi adına yardımcı olmak için küçük bir tavsiyem olacak: "Kitap içerisinde çok fazla tek cümlelik tekrara düşülmüş ve bu cümleler hep bir sayfa yer tutmuş. Örneğin; "yıkıldım kaldım" cümlesi bir sayfa yer tutmuş. Yazarın yerinde olsam şiirler için ayrı bu tek cümleler için ayrı bir bölüm açardım. Tarih boyunca eleştirileri dikkate alarak yazan yazarlar kalıcı olabilmişlerdir. Bu yüzden bu küçük eleştirime kırılmaz ve dikkate alırsa sevinirim."
Bunun dışında depremzedelerimiz için emek sarf ederek kitap gelirini bağışa dönüştürmüş olması takdire şayan. Kendisini tebrik ediyor ve kariyer hayatında başarılar diliyorum.
