Maalesef Sezai Karakoc 'tan ilk kitabım. Ne zaman kitaplarını görsem beni çekerdi elime alır uzun uzun bakardım kitaplara. Bir bağ vardı kitaplarla aramızda ama bir türlü okumak nasip olmamıştı şuana denk. MTO nun ne olduğunu öğrenip, okumaya başlayınca tanıştım eserle.
Diriliş Neslinin Amentüsü...
İncecik kitap yani, çabucak biter diye okumaya başlamıştım. Fakat her cümlesi üzerine düşünülmesi gereken, aslında marifet bitirmek değil anlamak olduğunu hatırlatan bir eser oldu benim için. O kadar derin anlamlar yüklü ki satırlarda, yazar öyle öze indirmiş ki Neslin Amentüsü'nü..
Daha önce okumayı isterdim demiyorum çünkü zamanı şimdi imiş bu süreçte karşılaşmam gerekiyormuş demekki bu muazzam eserle.
Her cümlesi ayrı bir muhteva barındırıyor. Okunmalı, okutulmalı ve en önemlisi düşünülmeli.
Yazarın şu sözlerine yer vermek istiyorum.
"Ben insanın bir ruh, ruhun da bir tapınak olduğuna inanıyorum. Bir başka deyişle, insan ruhunda bir tapınak, insan ruhunun bir tapınak olduğuna inanıyorum... insan orada kendi içine eğilir; o dupduru suda bulanıklığa ait ne varsa temizlenmeli ve o mermerimsi geometride tek ışık ve tek aydınlık yansımalıdır: Allah'a inanma ışığı ve O'na inanma aydınlığı. Sesimi yükseltirsem bunun için yükseltirim. Yoksa bunun dışında dünyada hiçbir şey ses yükseltmeye değmez.!"
Bu paragrafı bile özetliyor aslında her şeyi..
