Romandakı bütün hadisələr cəmi 24 saat ərzində baş verir. 24 saat – hər dəqiqəsi həyəcan, qorxu, sevinc, kədər, sevgi, ayrılıq və göz yaşlarıyla keçən 24 saat...
Gənc sörfinqçi Simon Lembr dəniz macərasını bitirib dostları ilə birgə evinə dönən zaman dəhşətli bir yol qəzasına düşür. 19 yaşlı oğlan aldığı kəllə-beyin travmasından beyin ölümü keçirir. Artıq müasir aparatlar belə beyin ölümü keçirmiş bu oğlanı həyata qaytarmaqda acizdir. Özlərini təcili surətdə xəstəxanaya çatdıran valideynlər oğullarının öldüyünü heç bir şəkildə qəbul etmək istəmir, hələ də döyünən ürəyinin yaratdığı illüziyaya qapılaraq, Simonun yenidən gözlərini açacağına inanırlar. Və belə bir anda xəstəxananın baş həkimi onlara oğullarının orqanlarını ehtiyacı olan xəstələrə bağışlamağı təklif edir.
Axı bir valideyn övladının orqanlarını heç tanımadığı insanlara necə bağışlaya bilər? Yəni buna necə qərar verə bilər? Dünyalar qədər sevdikləri oğullarının ürəyi bir başqa insanın köksündə döyünəcək və onlar həmin insanın kim olduğunu heç bir vaxt bilməyəcəklər. Bəs Simonun valideynləri bu təklifi necə qarşılayırlar? Onlar nəyə qərar verirlər – Simonun öz bədənində yaşamasınamı, yoxsa onu başqa bir bədəndə yaşatmağamı?
