Doğu ve Batı
Rene GuenonDoğu ve Batı Gönderileri
Doğu ve Batı kitaplarını, Doğu ve Batı sözleri ve alıntılarını, Doğu ve Batı yazarlarını, Doğu ve Batı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Birer fikir bile olmayan, ancak birtakım duygusal özlemlerin bir ifadesi olan ahlaksal kavramlara veya Avrupanın düşünülemeyecek derece karışıklığa düşmesinde payı bulunan, şu ünlü " milliyetçilik ilkesi" gibi, aynı şekilde duygusal bir temele dayanan siyasal kuramlara ilke denmektedir
Esas olarak Batı doğuya yaklaşmak zorundadır; ama böyle bir yakınlaşmayı gerçekleştirebilmek için iyi niyet sahibi olmak yeterli değildir asıl gerekli olan kavrayıştır
Maddi ilerleme’nin varlığına değil, yalnızca buna verilen öneme itiraz ediyoruz: Bizim iddiamız, bu ilerlemenin zihinsel bakımdan kaybettirdiğini karşılayamadığıdır.”
Cahilin bozulmamış bir sağduyusu vardır ki bu, yetersiz olduğunun bilinciyle birleştiğinde aptallıklar yapmasına engel olur. Buna karşılık yarı-öğrenimli adamın bildiğini sandığı şeyler ona öyle bir yeterlilik duygusu verir ki, her şey hakkında konuşabileceğini sanır.
Gerçeği herkesin ayağına götürmeyi iddia etmek, istisnasız herkesin kavrayabileceği şekle sokmak, ister istemez onu küçültmek ve bozmak demektir.
Doğu'ya nispetle Batı'nın durumu, gövdeden ayrılmış bir dalın durumudur...
modern medeniyet bir ilkesizlik sancısı çekmekte ve bu sancıyı da her sahada duymaktadır; olağanüstü bir anomali sonucu, bütün diğer medeniyetler içinde ilkeden mahrum, sırf menfî ilkeleri olan (bu iki şey aynı kanıya çıkar) tek medeniyet olmuştur. Tıpkı başı kesilmiş ama yine de hem yoğun hem darmadağmık bir hayatı sürdüren bir gövdeyi andırmaktadır;
eğer Batılılar atalarının dinî duygularını muhafaza edebilselerdi, adım başı rastlanan şu «vatan diıni», «ilim dini», «görev dini» ve daha başka bunun gibi tabirleri rasgele kullanmaktan sarf-ı nazar etmezler miydi? Bunlar öyle önemsiz «lâfın gelişi» şeyler değil modern dünyanın her tarafında görülen karmaşanın birer belirtisidir (symptome):
Doğu nezaketi, Batılıların aynı ad altında topladıkları, tamamen dışta kalan göreneklere riayet gibi boş bir biçimcilik değildir : bu nezaket son derece derin sebeplere dayanır, çünkü an’anevî bir medeniyetin bütününden kaynaklanmaktadır, halbuki. Batıda, bu sebepler an’ane ile beraber batıp gittiğinden, arta kalan şeyler, açıkça söylemek gerekirse, sırf «moda» ve onun haklı görülmesi imkânsız heveslerinin doğurduğu ve bir parodiye sebep olan yenilikler de cabası, artık bir butlandan başka bir şey değildir.
Şimdi de Avrupa veya Amerika'da öğrenim görenlerden sözetmek istiyoruz; böyle dışarıda öğrenim görenlere, bugün, hemen hemen hemen bütün Doğu ülkelerinde rastlanır. aldıkları,eğitim sonucu, an'ane ruhunu yitirdiği ve kendi öz medeniyetleri hakkında hiçbir şey bilmediği için, en aşırı bir -asrîlik- modernizm» göstermekle iyi bir şey yaptıklarını sanırlar.
Gerçekten de Çinliler hiç kimseye Japonlar'a ‘duydukları kadar husumet beslemezler; bunun sebebi, kapı komşu olmaları nedeniyle Çinlilere Özellikle tehlikeli gelmeleri olsa gerektir; huzur ve sükûnu seven biri, bu huzur ve sükûnu tehdit eden her şeyden nasıl korkarsa Çinliler de öyle korkar Japonlardan; ve ö- zellikle de'küçümserler onları.
Bazılarına pek nahoş gelse de, birtakım hakikatler var kî bunların söylenmesinde hatta durmadan tekrar edilmesinde yarar vardır: Batılıların böbürlendikleri bütün üstünlükleri, maddî olanı hariç, düpedüz hayalîdir; maddî üstünlükleri ise hiç kimsenin inkâr edemeyeceği kadar apaçık ortadadır; ayrıca kimsenin buna gıpta ettiği de yok; ama işin acı yanı, Batıliların bunu suistimal etmeleridir.
Duygu, eğer fikirle güdülüp kontrol edilmezse, hata, düzensizlik ve karanlık doğurur ancak; duyguyu ortadan kaldırmak değildir.Söz konusu olan; diğer mumkinat için olduğu gibi onun için de yapılması gereken şey, bunları meşru sınırlar içinde tutmaktır.