Mahur bir sabah başlamıyor, kurşuni, kalın örtüsünün altında kireçlenmiş kıkırdaklarını oynatmaya zorlanan şehir. Apartman yükseltilerinin deliklerinde ağaran tek tük cılız ışık. Titrek ellerim, damarlı, lekeli. Dönüp o sokağa saplantılarına gelecekler. Ben şimdiyim lanetli – dumanların bozkır göğüne savrulacağı bacalarda umutsuzluğu bekleyen.