Orhan Kemal'in ağlayarak yazdım dediği romanı, El Kızı.
Bir yıl önce, yani 2018 yazında okumuştum bu kitabı. Adını duyunca ve yazılanları hatırlayınca hala içim sızlar, boğazım düğümlenir. El kızının sokağa atılışı, okuduğumdan beri dert oldu içime. Birey olamamış, verdikçe veren ama ne kocasına ne de kayınvalidesine yaranamayan el kızı Nazan'ın çilesi var bu kitapta. Bir de vermesini de almasını da iyi bilen, bir diğer el kızı Neriman...
Bu roman, Türk toplumundan kesit alınarak anlatılan bir ailenin hayatından ötesi. Hayır diyememenin insanın hayatında nelere mal olduğunu anlatan bir roman.
Eğer kitabı okursanız, neden eskiden kadınların boşanamadığını, erkeklerin vicdan yapıp neden eşlerini boşayamadığını ve Hürriyetin bir kadın için ne demek olduğunu daha iyi anlayacaksınız.
