İlk çocuk olduğunda ebeveynler çok sevinir, mutlu olur. Çocuğun başını okşar, sever durur. Ancak ikinci çocuk olduğunda ise ilk çocuğa ikinci sınıf muamelesi yapılıp ikinci çocuğu ilk doğmuş gibi daha ilk çocuktan daha çok sevilmesi, ilgi verilmesi, odaklanılması elbette ki ilk çocuğun bakış açısı hem ebebeynlerine hem kardeşine, hem evine karşı değişir. Kendini yalnız hisseder. Yabancılaşır. Uzaklaşır. Yabancı kimselerinin bir baş okşaması, bir gülümsemesi onu daha mutlu eder. Bu da çok kötü sonuçlara neden olur.
Elif de ikinci kardeşi doğana kadar el bebek gül bebek idi. Ancak kardeşi dünyaya geldikten sonra kendini hepten yalnız hisseti. Evden uzaklaştı. Pişmanlık fayda vermezken kendini yabancı ellerde gördü. Çocuk yaşta kaçırıldığı yerde bir iki arkadaşı oldu. Ali ve Gül. İkisinin de ismi Elif'inki kadar güzeldir. Ama hiç kimse ailesi, kardeşi kadar arkadaş olamaz. Candan, yakından olamaz...
Elif , ne yapacak?
Elif ile arkadaşları Ali ve Gül 'ü ne gibi olaylar bekliyor?
Elif'i kaçıranlar kimlerdir amaçları nedir?
Elif'in ebeveynleri çocuklarının değerini analayabilecekler mi?
Çocuk sevgilerinin ihmal edilmemesi gerektiğini, çocuklar arasında ayırımcılığın olamaması gerektiğini ve daha çok çocuklarına sahip çıkmaları gerektiğini dersini vermektedir.
