Yazdıkları basit, benim tarzım olmamasına, her zaman kendini tekrarlamasına, hikayeyi değiştirse bile replikleri, hikayenin geçişlerini değişmemesine rağmen neden vazgeçemiyorum ben bu kadından? Ne zaman kitaplarının çıktığını duysam sevinirim. Sarah Jio, sevimli çerezlik yazarım tarzını değişsen belki de seni hiç okumam bundan sonra. :)
Kitaba gelirsek;
yazar, kaleminden hiç taviz vermemiş. Yine iki ana karekter, zamanlar arasında gel gitler, sırlar, mektuplar, sonununda iki ana karekterleri bir birine bağlayacak sonlar, umutlar, 90`ın da kadınlar, kafasını olumlu anlamda sallamalar, Seattle ve daha Sarah Jio ile aklınıza ilk gelen her şey var kitap`da.
Yani bir yenilik ile karşılaşmadım :
Tam kitabı kapatıp, olumsuz yorum yazacakken yazarın "teşekkürler" bölümünde yazmış olduğu söz yüzümü güldürdü;
"Sanırım anne olmasaydım bu kitabı yazamazdım. Bu yüzden üç oğluma, küçükken (hatta şimdi bile) onlara ‘aydede kitabını’ tekrar tekrar okumam için bana yalvaran Carson, Russel ve Colby’ye teşekkürler. Bu romanın tohumları o zamanlar atıldı (sadece farkında değildim).
Ve Jason, sevgili Jason. Ben sıcacık ofisimde bu romanı yazarken, çamurlu beyzbol antrenmanlarının üstesinden tek başına geldiğin için teşekkürler."
Samimiyeti seviyorum ne yapayım :)
Yenilik beklemeden Jio diye okuyun. Keyifli okumalar...
