Emanet Çeyiz Mübadele İnsanları
Kemal YalçınEn Beğenilen Emanet Çeyiz Mübadele İnsanları Gönderileri
En Beğenilen Emanet Çeyiz Mübadele İnsanları kitaplarını, en beğenilen Emanet Çeyiz Mübadele İnsanları sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Emanet Çeyiz Mübadele İnsanları yazarlarını, en beğenilen Emanet Çeyiz Mübadele İnsanları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Şu dünyayı nasıl sevmezsin... Şu Türkiye'yi nasıl sevmezsin... Şu çeyizler yaşarken içinde..."
Etrafımızdaki, çok uzaklardaki başı dumanlı dağlar bir gece vakti, ba baları tarafından, ölmemek için boğularak öldürülen 20 bebenin acısını taşıyorcasına suskun ve heybetliydi.
Bulutların gölgesinin koyulaştırdığı dağın bağrına, bulutların arasındaki boşluktan ışık hüzmeleri vuruyor ve oralar başka bir mevsimi, başka bir geçmişi çağrıştırıyordu.
Sevgidir insanı insanlaştıran!
Kan kanla yunmaz, kin kinle temizlenmez ki !
Sevgiyle artar bereketimiz!
Sayfa 344Kitabı okudu
Ne yapalım oğlum? Kusur büyük kafalarda. Bizlerin ne kusuru vardı.
Kardeş gibi geçiniyorduk orda. Ben seni seviyorum, kardeşiz. Sen beni seviyorsun. Büyük kafalar birbirlerine kaynamıyorlar. O zor işte.
Ne var birbirlerine kaynasalar! Sen benim gibi yaşasan, ben de senin gibi yaşasam. Sevgiyle olsa ya her şey!
Şimdi tam vaktidir gari. Ahhhh! O Aydın incirlerinden olaydı bi çanak da yiyeydik hep birlikte!..."
Bizim en büyük hatamız, kiliseleri, tarihi eserleri sahipsiz, korumasız bırakmak olmuştur. Evinde kiremidi eksilenler gelip kilisenin kiremi dini götürmüş. Gelip giden eser kaçakçıları, turistler ne buldularsa, kırıp söküp götürmüş. Zamanla yağmurla, karla sapa sağlam kilise çökmüş. Harap olmuş. Şimdi de onarmaya çalışıyoruz!
"Kardeş, aman terörist falan değilsin ya!" diyerek soruyla karışık için deki kuşkuyu dile getirdi. Güldüm:
"Tabii teröristim! Terörist olmasam, Halit, Engin terörist olmasa, gecenin bu saatinde Ferizdağ tepesinde ne işimiz var? Terörist olmasam ta Almanya'dan kalkıp da buralara gelir; Havva Nineyle, Salih Tilkiyle konuşacağım diye koşturur muyum? Keşke her terörist benim gibi, bizim gibi olsa!..."
... Gece bir vakit gözlerime uyku girmedi. Nedir bu böyle? Yunanistan'da, Vraşno'da, Vatalakos'ta ve diğer yerlerde kimse bana "Sen te rörist misin? Sen şu musun, bu musun?" diye sormaz, kuşkulanmaz, korkmazken; neden kendi yurdumda, kendi insanlarım her adım başı soruyor, kuşkulanıyor, başlarına bir iş gelmesinden korkuyordu. Nedir bu dağı taşı, kadını erkeği, gencini yaşlısını saran kuşku ve korku?
Ben de korktum kendi ülkemde, kendi insanlarımın korkusundan!
Bu sorular, bu korkular, bu düşüncelerle sağıma döndüm, soluma döndüm; güzel günleri, korkusuz yaşanılan günleri düşledim...
Çekilen acılar güle dönüştü! güldük, gülüştük...
Sayfa 165Kitabı okudu