Emanet Dolabı Bebekleri
Ryu MurakamiEmanet Dolabı Bebekleri Gönderileri
Emanet Dolabı Bebekleri kitaplarını, Emanet Dolabı Bebekleri sözleri ve alıntılarını, Emanet Dolabı Bebekleri yazarlarını, Emanet Dolabı Bebekleri yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bu dünyaya hükmeden şefkatli bir Tanrı değil, suçluların şahı. O yüzden, ondan bir şeyler dileyebilmek için kötülük yapmak lazım.
Sayfa 383 - Doğan Kitap YayınlarıKitabı okudu
Her zaman küfrettiğin manzaraya bakmaktan bıkmadın mı?
Sayfa 336 - Doğan Kitap YayınlarıKitabı okudu
''Kötü şeylerle karşılaştığında yıldızlara bak. Kendini minnacık hissedersin, için rahatlar."
Sayfa 169 - Doğan Kitap YayınlarıKitabı okudu
"İnsanların neden aletler yapmaya başladığını biliyor musun? Taşları, kayaları neden üst üste koyduklarını biliyor musun? Yıkmak için. Yıkımın şoku başka şeyleri yaratır.
Sayfa 105 - Doğan Kitap YayınlarıKitabı okudu
"Eğer ağlamanı durduramıyorsan, şöyle düşün. 'Yaşam o kadar rahat bir şey değildir, naz yapabileceğim kimse yok' de kendi kendine."
Sayfa 64 - Doğan Kitap YayınlarıKitabı okudu
"O iki çocuk kendilerinin değiştiğinin farkında değiller, dünyanın değiştiğini düşünüyorlar."
Sayfa 19 - Doğan Kitap YayınlarıKitabı okudu
Herkes benden rahatsızlık duyuyor. İstediğim sadece insanların beni sevmesi, benimle birlikte olduklarında mutluluğu yüreklerinin derinliklerinde hissettiklerini söylemeleri. Sadece bu. Başka hiçbir şeyi aklıma getirmedim. Ona rağmen, kocaman, geniş mi geniş, uçsuz bucaksız bir emanet dolabının içine attılar beni."
Haşi'nin hücrelerinde hissettiği korku açlık ya da ölüm korkusu değildi. Zamandı. Açlığı idrak edip ölümü tahmin ettikten sonra geçen zamanın uzunluğunun korkusuydu.
"Bütün vücudumu dolaşan kan durmuş, çürümeye başlamışım gibi. Sanki iğrenç böcekler kemiklerimi kemiriyor. Pütür pütür ayakları dokundukça insanın midesini bulandıran böcekler. Ayaklarıma, belime doluşmuşlar. İşte öyle hissediyorum kendimi.
"Oh, rüyaymış" deyip de, insan elini göğsüne koyarak tekrar uyuyabiliyorsa, buna korkulu rüya denmez. Gerçek korkulu rüyalar, uyandığında yatakta derin soluklar aldığında bile akıldan sıyrılıp, odayı bir hayalet gibi kaplar ve sayıları gittikçe artar, mobilyalar ve perdelerin gölgesine saklanarak gözetlemeye başlarlar ve insan bir daha uykuya dalamaz.
"İnsanların neden aletler yapmaya başladığını biliyor musun? Taşları, kayaları neden üst üste koyduklarını biliyor musun? Yıkmak için. Yıkımın şoku başka şeyleri yaratır."
Kiku bu ışıl ışıl şehrin kuralını öğrenmişti. Beklemek. Bağırmadan, çağırmadan, kaba kuvvet kullanmadan, koşuşturmadan, dolaşmadan, yüz ifadesini değiştirmeden beklemek. Kendi enerjin tükenene kadar beklemek.
Kötü bir şey olacak hissine kapılıp da haklı çıktığında, Kiku'nun aklına hep mıknatıs gelirdi. Güçlü bir mıknatıs gibi, kötü bir şey olacağı hissi çevredeki şeyleri kendine çekerek gerçek bünyesini ortaya çıkarır.
Kendisinin en çok istediği şeyin ne olduğunu anlayamayan biri, istediği şeyi asla elde edemez.